بررسی ارتباط بین سندرم متقاطع فوقانی با برخی از شاخص های عملکردی اندام فوقانی در موتورسوارانرشته کراس

مقدمه و هدف: سندرم متقاطع فوقانی یکی از رایج ترین ناهنجاری های وضعیتی است که سبب بروز تغییرات گسترده دریک چهارم فوقانی بدن و عملکرد و کیفیت زندگی افراد مبتلا می شود. هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط بین سندرممتقاطع فوقانی با برخی از شاخص های عملکردی اندام فوقانی ورزشکاران موتورسواری رشته کراس بود.مواد و روش ها: جامعه آماری این تحقیق نیمه تجربی، کلیه ورزشکاران مرد هیئت موتورسواری و اتومبیلرانی استانسیستان و بلوچستان با دامنه سنی ۲۰ تا ۴۰ سال در سال ۱۴۰۰ بودند. نمونه آماری تعداد ۴۰ نفر که به صورت هدفمندانتخاب و پس از غربالگری و براساس معیار های تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی متغیر های تحقیقپس از اخذ فرم رضایت نامه، فرم سلامت، پرسشنامه جراحان شانه و آرنج امریکا و اندازه گیری مشخصات دموگرافیآزمودنی؛ میزان ناهنجاری سر به جلو، میزان ناهنجاری شانه جلو آمده و میزان ناهنجاری کایفوز به ترتیب با استفاده ازروش تصویر برداری و خط کش منعطف بدست آمد. همچنین، عملکرد اندام فوقانی آزمودنی ها توسط آزمون هایتعادل وای اندام فوقانی ( UQ-YBT ) و CKCUES test ارزیابی شد. داده های بدست آمده پس از بررسی نرمال بودن توسط آزمون شاپیرو – ویلک، توسط آزمون همبستگی پیرسون توسط نرم افزار spss نسخه ۲۱ در سطح a<۰/۰۵ تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: یافته های تحقیق حاضر نشان داد که، بین ناهنجاری کایفوز با CKCUES test آزمودنی ها ارتباط منفی معنیداری وجود دارد P<۰/۰۱۶,r=۰/۳۷۹ بین دو ناهنجاری سر به جلو و شانه به جلو آمده با CKCUES test ارتباطی معنی داری وجود ندارد P>۰/۰۵. همچنین، بین ناهنجاری سر به جلو و شانه جلوآمده و کایفوز سینه ای با عملکرد اندام فوقانی ارتباط منفی معنی داری مشاهد شد (به ترتیب P<۰/۰۳۲,r=۰/۸۴۷ و P<۰/۰۱,r=۰/۶۷۲ و P<۰/۰۱۴,r=۰/۸۴۱. نتیجه گیری: سندروم متقاطع فوقانی براساس اصل واکنش زنجیره ای بر عملکرد حرکتی افراد تاثیر می گذارد. . لذا، باتوجه به این نتایج پیشیگری از آسیب های احتمالی مرتبط با تمرینات و حرکات مشابه روزمره با آزمون علکرد اندامفوقانی، امری مهم تلقی می شود و توصیه می شود مربیان و هیئت های ورزشی از برنامه های حرکات اصلاحی درتمرینات ورزشکاران این رشته برای پیشگیری از آسیب و بالابردن عملکرد ورزشی استفاده نمایند