اثربخشی واقعیت درمانی و مسئولیت پذیری نوجوانان بدسرپرست شهر شهرکرد

با توجه به نقشی که بهزیستی شناختی و مسئولیت پذیری در نگرش افراد نسبت به خود و جامعه ایفا می کند و ارتباطی که به نظر می رسد با عوامل زیر بنایی بهداشت روانی و آسیب های فردی، خانوادگی و اجتماعی دارد و با در نظر گرفتن پژوهش های محدود در رابطه با بهزیستی شناختی و مسئولیت پذیری در نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست بر آن شدیم جهت انتخاب روش درمانی موثر تر برای رسیدن به هدف فوق به بررسی اثربخشی واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر بهزیستی شناختی و مسئولیت پذیری در میان نوجوانان و جوانان بی سرپرست و بد سرپرست شهر شهرکرد بپردازیم. این پژوهش از نظر هدف کاربردی می باشد و روش آن از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون –پس آزمون با گروه گواه و پیگیری می باشد و از نظر شیوه گردآوری داده ها هم کتابخانه ای و هم میدانی می باشد. جامعه آماری این پژوهش تمامی نوجوانان پسر ۱۲-۱۸ ساله ساکن در مراکز نگهداری کودکان و نوجوانان بی سرپرست و بد سرپرست سازمان بهزیستی شهر شهرکرد در نیمه اول سال ۱۴۰۱ می باشد؛ که تعداد ۴۰ نفر (۲۰ نفر گروه آزمایش و ۲۰ نفر گروه گواه) با رعایت ملاک های ورود به پژوهش و با جایگزینی تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل انتخاب شدند. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای می باشد؛ و جوانان بی سرپرست و بد سرپرست با شیوه نمونه گیری داوطلبانه با جایگزینی تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. یافته ها حاکی از آن است که واقعیت درمانی به شیوه گروهی بر بهزیستی شناختی و مسئولیت پذیری (پیش ازمون، پس از آزمون و پیگیری) تاثیر مثبتی دارد.