بررسی عوامل موثر بر طراحی معماری مراکز آموزشی فرهنگی کودکان کار با رویکرد حس تعلق به مکان

کودکان کار و خیابان یکی از بزرگترین دغدغه ها و از مهمترین معضل های اجتماعی جامعه صنعتی امروز می باشد. کودک و نوجوان کار و خیابان ،به دلیل داشتن دغدغه های مالی و شرایط خانوادگی ،بی سرپرستی، بدسرپرستی و یا داشتن سرپرست ناتوان از لحاظ جسمی و یا اقتصادی از روند رشد طبیعی جسمی و روحی دور مانده و در این مسیر پایه های رشد هویتی او به درستی شکل نمیگیرد. محیط زندگی این کودکان در نحوه رشد و شکل گیری هویتشان تاثیر فراوانی دارد بنابراین به طراحی مرکزی که در آن فعالیت های گوناگون مورد نیاز و مورد علاقه این کودکان انجام شده و به ارتقا فرهنگ و هویت اجتماعی این کودکان کمک کند، احساس نیاز می شود . روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی می باشد؛ جامعه آماری پژوهش حاضر شامل ۲۰۰ نفر از کارشناسان حوزه معماری و روانشناسی می باشند، یافته های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل شدند و نتایج نشان داد مهم ترین عوامل موثر در طراحی فضایی جهت آموزش کودکان کار می تواند، دسترسی به فضای سبز مناسب، نورپردازی مکان، ایجاد تعاملات بین کودکان کار و ایجاد فضایی جهت مشارکت آنها از مهم ترین معیارهای مناسب می باشد. وجود چنین مراکزی که با در نظر گرفتن فضا های مورد نیاز و مورد علاقه این کودکان طراحی شده باشد،در آموزش و آگاهی و رشد شخصیتی و هویتی این کودکان تاثیر فراوانی دارد .