تبیین جایگاه مستی در حقوق کیفری ایرا ن

یک تعریف جامع از مستی عبارت است از اینکه «حالتی است غیر عادی و ناپایدار که تحت تاثیر استعمال مواد الکلی و یامخدرهای قوی ایجاد شده و معمولا همراه با سرخوشی و شادمانی است و بر عقل و دستگاه عصبی تاثیر مستقیم دارد بهگونه ای که قدرت تفکر و تشخیص و آگاهی و ادراک، کم و بیش از افراد سلب شده و ارتباط او با واقعیت خارج قطع یا ضعیفشده و از این عمل به تقاضای عقلش باز می ماند . در این حالت با وجود ضعف اراده و مستی در اعضاء بدن، فرد احساس قدرتو نیرو کرده و نظم کلام وی دچار اختلال شده و راز نهانش را آشکار می کند» تبیین نقش مستی در مسولیت کیفری مستلزم آگاهی از چگونگی تاثیرگذاری مصرف مسکرات و در نهایت تاثیر مستی در اراده مجرم و همینطور نوع تفکر و بینش حاکمبر جامعه نسبت به افراد مست است. مستی میتواند موجب سلب یا تزلزل اراده و قوه تمیز گردد. سوالی بنیادین که مطرحاست عبارت است از اینکه در نظام حقوقی ایران مستی چه نقشی را در مسئولیت کیفری ایجاد می کند؟ پژوهش حاضر باروش توصیفی-تحلیلی انجام شده و یافته ها در آن بیانگر آن است که در حقوق کیفری ایران مستی ارادی در صورتی رافعمسوولیت کیفری شناخته نمی شودکه با قصد ارتکاب جرم صورت گیرد. البته در ایران مستی موجب انتفای مسئولیت کیفریدر قتل عمدی نمی گردد.