مقایسه تطبیقی سبک بوهمیان با خانه ی منجم باشی لنگرود در جهت شناخت تجزیه سبک در معماری

با توسعه ی جوامع انسانی و تغییر شیوه ی زندگی و سکونت مردم، توجه معماران، طراحان و برنامه ریزان به کیفیت فضاها و محیط های ساخته شده افزایش یافته و نقش طراحی به عنوان ابزاری برای شکل دادن به محیط زندگی و پاسخ گویی به توقعات و نیاز های انسان اهمیت بیشتری یافته است وپژوهش های زیادی درباره ی چگونگی تاثیر متقابل محیط یا فضاهای ساخته شده بر ذهنیات و رفتارهای انسان، انجام شده است. پژوهش های انجام شده نشان می دهد که محیط علاوه بر عناصر کالبدی شامل پیام ها، معانی و رمز هاییست که مردم بر اساس نقش ها، توقعات، انگیزه ها و دیگر عوامل آن را رمز گشایی و درک می کنند و در مورد آن به قضاوت می پردازند. این حس کلی که پس از ادراک و قضاوت نسبت به محیط خاص در فرد به وجود می آید حس مکان نامیده می شود که عاملی مهم در هماهنگی فرد و محیط، باعث بهره برداری بهتر از محیط، رضایت استفاده کنندگان و در نهایت احساس تعلق آن ها با محیط و تداوم حضور در آن می شود. با توجه به این که حس مکان از کیفیت فضا و چگونگی طراحی تاثیر می پذیرد، هدف این مقاله آشنایی با این مفهوم و روشن نمودن عوامل ایجاد کننده ی آن به روش مطالعه تطبیقی سبک بوهمیان با سبک معماری بومی لنگرود با نمونه موردی خانه ی منجم باشی می باشد