مروری بر مطالعه بنیادی احتراق مستقیم آمونیاک در کوره های صنعتی

مسائل جدی در افزایش میزان انتشار CO۲ در جهان وجود دارد. بسیاری از مطالعات در مورد سوخت های جایگزین اختصاص داده شده است. یکی از نامزدهای بالقوه، استفاده از انرژی هیدروژن است که می تواند جامعه ای کم کربن و مبتنی بر هیدروژن را تحقق بخشد. آمونیاک، که انتشار صفر دی اکسید کربن است و برای انرژی هیدروژن مفید است، ممکن است نقش مهمی به عنوان حامل انرژی پاک داشته باشد و همچنین می تواند مستقیما به عنوان سوخت سوزانده شود. برای احتراق مستقیم آمونیاک در کوره های صنعتی، سه موضوع وجود داشت که عبارت بودند از: سرعت سوزش کم، شار حرارتی تابشی ضعیفتر و انتشار مقدار زیادی NOx در مقایسه با احتراق متان. در این بررسی، ما آن راه حل ها را در مطالعات خود برای غلبه بر این سه مضرات احتراق مستقیم آمونیاک در یک کوره صنعتی معرفی می کنیم. در مرحله اول، سرعت سوختن آرام آمونیاک، که در اصل حدود ۸ سانتی متر بر ثانیه است، می تواند با افزایش غلظت O۲ بهبود یابد ۱]، .[۲ ثانیا، شار حرارتی تشعشعی تحت شرایط شعله غیر مخلوط آمونیاک غنی شده با اکسیژن ۳۰) درصد حجمی) تشکیل شده در یک کوره آزمایشی ۱۰ کیلوواتی بیشتر از شعله غیرمخلوط متان/هوا بهبود یافته است .۳[] ثالثا، احتراق مرحله ای هوا میتواند انتشار NOx را به دلیل تولید آمونیاک نسوخته به طور عمدی در بالادست کوره کاهش دهد که نقش مهمی در کاهش عمل کرد.