میزان پیشگویی کنندگی عوامل زمینه ای و مهارت های زندگی بر سلامت روان دانش آموزان پسر شهرستان ری

زمینه و هدف: سلامت روان نقش برجسته ای دررشد وتکامل اجتماعی و روانی دوره های مختلف زندگی به ویژه دوره ی نوجوانی ایفا می­کند. پرداختن به امر سلامت روان نوجوانان از اولویت های بهداشتی و پزشکی پیشگیری در جهان محسوب می شود. هدف از اجرای پژوهش، بررسی وضعیت سلامت روان پسران نوجوان و تعیین نقش عوامل زمینه ای و مهارتهای زندگی در پیش بینی سلامت روان دانش آموزان در سال ۱۳۹۵ و ارایه مدل مناسب بود. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی- تحلیلی بود که بر روی ۵۵۰ نفر از دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهرری انجام گرفت. نمونه ها با روش تصادفی خوشه ای وارد مطالعه شدند. از پرسشنامه های معتبر و استاندارد سلامت عمومی GHQ-۲۸ و مهارت های زندگی استفاده و اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS ۲۲ و با استفاده از آزمون همبستگی، مجذور کای و رگرسیون لجستیک، مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: یافته های این مطالعه نشان داد ۹/۴۶%  از دانش آموزان مشکوک به اختلال روان و ۱/۵۳% آنان بدون اختلال هستند و بیشترین اختلال در عملکرد اجتماعی ۵۶% بود. از نظر نمره کلی مهارت های زندگی، ۳/۳۵% مهارت کم، ۵/۳۲% دارای مهارت متوسط و ۲/۳۲%، دارای مهارت زیاد بودند. بین متغیرهای خودآگاهی، تصمیم گیری و سن با سلامت روان و ابعاد چهارگانه آن، ارتباط معنی دار آماری دیده شد. نتیجه گیری: نتایج، نشانگر شیوع نسبتا متوسط اختلالات روان در میان دانش آموزان بود و نقش آموزش مهارت های زندگی را در تامین سلامت روان نوجوانان و جوانان را نمایان و برجسته ساخت.