ارتباط پلی مورفیسم ۳'UTR(۱۴۸۴insG) از ژن پروتئین تیروزین فسفاتاز B۱ با بیماری دیابت نوع۲ ، مقاومت به انسولین و چاقی در یک جمعیتی از تهران

زمینه و هدف: بیماری دیابت نوع۲ شایع ترین بیماری متابولیکی بوده که عوامل محیطی و ژنتیکی در بروز آن نقش دارند. علت این بیماری عدم کارایی ترشح و عمل انسولین می باشد ودر واقع چنین به نظر می رسد که دیابت نوع۲ آخرین مرحله سیر مقاومت به انسولین است. مقاومت به انسولین یک وضعیت پاتولوژیک است که سلول های هدف به ویژه سلول های بافت چربی و عضلانی نسبت به مقدار نرمال انسولین خون کاهش پاسخ دارند. در میان ژنهای کاندید، پروتئین تیروزین فسفاتاز- (PTP۱B) B۱ که مهار کننده مسیر سیگنالینگ انسولین و لپتین می باشد، یکی از ژنهای مهم میباشد. هدف این تحقیق بررسی ارتباط پلی مورفیسم ۳'UTR(۱۴۸۴insG) از ژن PTP۱B با بیماری دیابت نوع۲،مقاومت به انسولین و فاکتورهای بیوشیمیایی مرتبط با آن و چاقی می باشد .روش کار : مطالعه بر روی ۲۶۴ فرد با گلوکز ناشتای نرمال و ۷۱ فرد مبتلا به دیابت نوع۲ ازیک جمعیت شهری تهران انجام شد، ابتدا اطلاعات تن سنجی و دموگرافیک کلیه داوطلبین گردآوری شده و سپس تست تحمل گلوکز با ۷۵گرم گلوکز خوراکی بر روی تمامی افراد غیردیابتی انجام پذیرفت . پس از اخذ نمونه و انجام آزمایشات بیوشیمیایی، بر اساس معیار سازمان بهداشت جهانی(WHO)، افراد غیر دیابتی و دیابتی نوع۲ شناسایی شدند. میزان مقاومت به انسولین بر اساس معیار HOMA-IR محاسبه گردید.. برای شناسایی این پلی مورفیسم( ۳'UTR(۱۴۸۴insG) ) تکنیک PCR-RFLP انجام شدنتایج : در این مطالعه فراوانی اللی پلی مورفیسم ۱۴۸۴insG در بین افراد غیردیابتی و بیماران دیابتی نوع۲، به ترتیب ۸/۳% و ۳/۶% می باشد (۱۹۲/۰ p =). در این تحقیق افراد غیر دیابتیک دارای این پلی مورفیسم مقادیر بالاتری را در مورد فاکتورهای شاخص توده بدنی (۰۱/۰ p =)، کلسترول (۰۷/۰ p =)، فشار خون دیاستولیک (۰۰۲/۰ p =) و شاخص HOMA-IR(۰۴/۰ p =) در مقایسه با افراد با الل طبیعی، نشان داده اند. شیوع مقاومت به انسولین (۳۵۷/۲نتیجه گیری : افرادی که ناقل ۳'UTR(۱۴۸۴insG) از ژن PTP۱B هستند، افراد هیپرانسولینمیک می باشند و افزایش معنی داری در بعضی فاکتورهای بیوشیمیایی مرتبط با سندروم متابولیک نشان می دهند. نتایج این مطالعه شواهدی را فراهم می سازد که پلی مورفیسم ۳'UTR(۱۴۸۴insG) در جمعیت ایرانی با مقاومت به انسولین ارتباط دارد و احتمال دارد که در سوق دادن افراد به سمت بیماری دیابت نوع۲ و سندرم متابولیک نقش داشته باشد. جهت شناسایی نقش بیشتر این پلی مورفیسم، بررسی آن در یک جمعیت بزرگتر کمک شایان توجهی خواهد نمود.