ارزیابی وضعیت بدنی و میزان شیوع اختلالات اسکلتی- عضلانی با استفاده از روش REBA وROSA درکارکنان بیمارستان گنجویان دزفول

مقدمه: شایع ترین بیماری شغلی اختلالات اسکلتی-عضلانی می باشند که با وضعیت بدنی نامناسب در حین انجام وظیفه شغلی به وجود می آیند. مطالعه حاضر با  هدف تعیین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ارزیابی وضعیت بدنی کارکنان بیمارستان با استفاده از روشREBA و ROSA انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی– تحلیلی بر روی ۱۲۵ نفر از کارکنان درمانی، پشتیبانی، اداری و خدمات بیمارستان آموزشی دزفول که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند، انجام شد. ارزیابی اختلالات اسکلتی عضلانی با استفاده از پرسشنامه نوردیک و جهت ارزیابی وضعیت بدنی از روش REBA و ROSA استفاده شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف بررسی شد. تحلیل های آماری با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ صورت گرفت. نتایج: میانگین سن و سابقه کار به ترتیب برابر، ۴۹/۳۶ ± ۲۶/۸ و ۷.۳۳± ۸/۱۱ سال بود. بیشترین شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی مربوط به گردن (۷/۴۷ درصد) و مچ دست (۴/۴۰ درصد) و کمترین آن آرنج(۸/۷درصد) بود. بر اساس امتیاز REBA، ۳/۱۸ درصد از پوسچرکارکنان نیاز به اصلاحات آنی، ۸/۳۷ درصد نیاز به اصلاحات هرچه سریع تر داشتند. طبق امتیاز ROSA، در ۸/۷۵ درصد از وظایف باید محیط کار مجدد مورد ارزیابی قرار میگرفت. بین اختلالات مچ، شانه، گردن، با جنسیت، قد، سن، سابقه ی کاری و وضعیت تاهل، ارتباط معنی داری (۰۵/۰ P-value<) وجود داشت. نتیجه گیری: شیوع اختلال در افراد مورد مطالعه در نواحی گردن، مچ دست و زانو بیشتر است. طبق ارزیابی به روش REBA بیش از نیمی از کارکنان درمانی، پشتیبانی و خدماتی دارای سطح ریسک بالا و خیلی بالا می باشند و کمتر از ۱۰ درصد آنها دارای سطح ریسک پایین هستند. با توجه به شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و بالا بودن سطح ریسک در کارکنان اصلاح ایستگاه کاری و آموزش کارکنان توصیه می شود.