ارزیابی وضعیت تسهیلات گردشگری مرکز استان سیستان و بلوچستان با روش AHP (مطالعه موردی: شهرستان زاهدان)

امروزه، گردشگری به منزله فعالیتی پویا با ویژگی های بارز و منحصر به فرد، بخش مهمی از فعالیت هایاقتصادی و تولیدی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه را به خود اختصاص داده است. شهرستان زاهدانکه در دهه های اخیر با رشد بازاریابی بالا و ورود گردشگران از کلیه شهرهای کشور مواجه بوده همین امر شدتنیاز به تسهیلات گردشگری را دو چندان کرده است . پس باتوجه به مرزی بودن استان سیستان و بلوچستان وتجارت در این منطقه نقش مدیریت شهری در توسعه تسهیلات گردشگری یک امر ضروری و اجتناب ناپذیر میباشد. تحقیق حاضر از نظر ماهیت و روش، از نوع پژوهش های توصیفی- تحلیلی است. ابزار سنجش و تحلیل داده ها با استفاده از روش AHP و نرمافزار اکسپرت چویس اقدام گردید . در زمینه آمارهای تعداد گردشگردرشهرستان زاهدان در مجموع در میان سال های ۱۳۹۷ الی ۱۴۰۱ ، تعداد ۸۵۹۲ نفر بوده است که در سالهای۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ به دلیل بیماری کرونا و محدودیت سفر، رشد ورود گردشگران به استان سیستان و بلوچستان باکاهش روبرو بوده است. ساختار سلسله مراتبی توسعه گردشگری شهرستان زاهدان شامل سطوح هدف:محدودیت های توسعه گردشگری شهرستان زاهدان معیارها: عوامل اجتماعی- فرهنگی و عوامل اقتصادی، زیرمعیارهای عوامل اجتماعی- فرهنگی: آداب و رسوم محلی و تهیه کتابچه توریستی زیرمعیارهای عوامل اقتصادی: ارزان بودن هزینه گردشگری، سرمایهگذاری بخش خصوصی و کارآفرینی (صنایع دستی و تبدیل) می-باشد. نتایج نشان میدهد که در زمینه توان محدودیتها عوامل اقتصادی با میزان تاثیر ۶۶ / ۰ ، در زیرمعیارهایعوامل اجتماعی فرهنگی آداب و رسوم فرهنگی و در زیرمعیار عوامل اقتصادی ارزان بودن هزینه گردشگریبیشترین نقش را در زمینه توسعه گردشگری شهرستان زاهدان ایفا می نمایند.