تناسب عملکرد و آموزش تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی در برخورد با بیماران ترومایی

اهداف: مراقبت های پیش بیمارستانی در مورد بیماران اورژانس تروما از ویژگی های خاصی برخوردار است و اقدامات تشخیصی و درمانی که قبل از رسیدن این بیماران به بیمارستان انجام می شود، نقش بسزایی در کاهش مرگ و میر و بهبود پیامد آنها دارد. مطالعه حاضر به ارزیابی صحت عملکرد تکنسین های اورژانس پیش بیمارستانی تهران در برخورد با بیماران ترومایی پرداخت. روش ها: در مطالعه ای مقطعی از شهریور ۱۳۸۹ تا شهریور ۱۳۹۰ در جامعه بیماران ترومایی منتقل شده توسط اورژانس پیش بیمارستانی تهران به بیمارستان امام حسین(ع)، ۵۰۰ بیمار به روش نمونه گیری مقطعی انتخاب شدند. پژوهش با بررسی برگ ماموریت، مصاحبه با تکنسین پیش بیمارستانی و معاینه بیمار برای تعیین اقدامات لازم و انجام شده قبل از ورود به اورژانس به وسیله چک لیست انجام شد. داده ها با آزمون های T زوجی و مجذور کای در قالب نرم افزار آماری SPSS ۱۸ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: متوسط فاصله زمانی تماس با اورژانس پیش بیمارستانی تا رسیدن آنها به محل حادثه ۷۱/۷±۴۸/۹ دقیقه (حداقل ۱ و حداکثر ۱۰۰) و متوسط فاصله زمانی انتقال بیمار از محل حادثه تا بیمارستان ۵۳/۱۸±۹۹/۳۵ دقیقه (حداقل ۵ و حداکثر ۱۳۷) بود.   اقدام نامطلوب تکنیسین ها در مورد بی حرکت سازی فقرات گردنی (۳/۱۰%)، بی حرکت سازی ستون فقرات (۶/۱۶%)، بی حرکت سازی شکستگی اندام (۱۴%)، رگ گیری (۹/۹%) و کنترل خونریزی (۶/۳۳%) مشاهده شد. نتیجه گیری: تکنسین های پیش بیمارستانی در برقراری راه وریدی، بی حرکت سازی فقرات گردنی، بی حرکت سازی ستون فقرات، بی حرکت سازی شکستگی اندام و کنترل خونریزی دارای تشخیص و عملکرد مناسب و در مورد تشخیص و اقدام برای اکسیژن رسانی و خروج جسم خارجی ضعف دارند.