موانع انجام تحقیقات از دیدگاه اساتید وکارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

اهداف: بی تردید توانمندی، توسعه و استقلال واقعی کشورها با توانایی آنها در تولید علم و توسعه فعالیت های تحقیقاتی نسبت مستقیم دارد. این پژوهش با هدف تعیین موانع انجام تحقیقات از دیدگاه اساتید و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد انجام شد.   روش­ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی مقطعی که در سال تحصیلی ۸۵-۱۳۸۴ انجام شد، ۴۸۰ نفر از اعضای هیات علمی و کارکنان دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد به روش نمونه گیری سرشماری (برای اعضای هیات علمی) و خوشه ای تصادفی (برای کارکنان) وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه ای شامل سه بخش خصوصیات فردی، موانع سازمانی و موانع فردی براساس مقیاس لیکرت بود. آنالیز داده ها با استفاده از آزمون های T دانشجویی ، مجذور کای و آنالیز واریانس انجام شد.   یافته­ها: در مجموع ۴۵۲ پرسش نامه عودت داده شد. مهم ترین موانع انجام پژوهش به ترتیب "عدم ایجاد انگیزه در پژوهشگران"، "کمبود وقت و مشغله زیاد"، "مقررات دست وپاگیر اداری"، "عدم استفاده از نتایج تحقیق" و "ناتوانی ترجمه مقالات فارسی به زبان های دیگر" بودند. کم اثرترین موانع "بی علاقگی به امر پژوهش"، "ناتوانی در استفاده از کامپیوتر" و "مفیدنبودن پژوهش برای بیمار" بودند. میانگین نمره موانع سازمانی بیشتر از میانگین نمره موانع فردی بود (۰۰۰۱/۰>p). تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمره موانع سازمانی و فردی انجام پژوهش بین اعضای هیات علمی و کارکنان وجود داشت (۰۰۰۱/۰>p ) .   نتیجه­گیری: لزوم از بین بردن موانع از طرف معاونت پژوهشی دانشگاه، مسئولان بیمارستان ها و مراکز بهداشتی- درمانی احساس می شود.