بررسی نتایج آزمایشگاهی سیلاب زنی دی اکسید کربن به مخزن کربناته آهکی به منظور ازدیاد برداشت نفت و ذخیره سازی آن در آبخوان

هدف از این مقاله انجام اندازهگیریهای آزمایشگاهی و مطالعه ذخیرهسازی زیرزمینی CO۲برای پوشش شکاف دانش در مورد تراوایی نسبی CO۲-Brine و ارزیابی متغیرهای مختلف در ذخیرهسازی CO۲ در یک سفره ی آبی (آکوییفر) مشخص است. آزمایشهای تجربی بر روی چهار نمونه مغزه ی کربناته-سنگ آهک برای تعیین منحنیهای فشار مویینگی و به منظور انجام سیلاب زنی CO۲ در نمونه های مغزه ی ۱۰۰٪ اشباع شده بابراین انجام شد. هر نمونه مغزه دارای شوری براین متفاوتی است. آزمایش سیلاب زنی در فشار تزریق ثابت انجام شد، اما دمای تزریق برای هر نمونه مغزه متفاوت بود. برای به دست آوردن منحنیهای تراوایی نسبی سیستم CO۲-Brine از رابطه ی بروکس-کوری استفاده شد. با استفاده از نتایج آزمایشگاهی فشار مویینگی، از رابطه ی ریتر دریکو اصلاح شده برای تعیین توزیع اندازه گلوگاه منافذ استفاده شد.سپس نتایج آزمایش های سیلاب زنی مغزه یبا جنس سنگ آهک و سیلاب زنی CO۲ یک آبخوان را نشان می دهد که با استفاده از نرم افزار Petroleum Solution به منظور ارزیابی اثر ویسکوزیته ی براین ، دما، اشباع گاز بر ظرفیت ذخیره سازی CO۲ ی آبخوان (فاکتور ذخیره) به دست آمده است. نتایج نشان داد که ظرفیت ذخیره ی CO۲ با افزایش دما به دلیل اثرات حرارتی افزایش مییابد. در حالی که با افزایش اشباع گاز، ظرفیت ذخیره سازی منطقه ی انتخاب شده کاهش می یابد.