اثربخشی آموزش طرحواره درمانی بر باورهای غیر منطقی و سلامت روان دختران آزاردیده جنسی در پسا کرونا

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی طرحواره درمانی بر کاهش باورهای غیر منطقی و افزایش سلامت روان دختران آزار دیده جنسی انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمام دختر آزاردیده جنسی مراجعه کرده به مراکز مشاوره شهر شیراز در دوران کرونا بود که ۴۰ نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و هیلر (۱۹۷۲) و پرسشنامه باورهای غیر منطقی جونز (۱۹۶۹). به این ترتیب، طرحواره درمانی در قالب ۱۰ جلسه گروهی اجرا شد و پس از اتمام جلسات، مجددا پرسشنامه ها توسط گروه آزمایش و کنترل تکمیل شد. داده ها با استفاده از SPSS-۲۶ ، آزمون تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که روش آموزش گروهی طرحواره درمانی، بر کاهش باورهای غیرمنطقی و افزایش سلامت روان تاثیر دارد. بنابراین میتوان از طرحواره درمانی به عنوان روشی موثر در کاهش باورهای غیرمنطقی دختران آسیب دیده جنسی و افزایش سلامت روان آنان استفاده کرد.