ارزیابی شاخص های مسکن پایدار شهری در سکونتگاه های غیررسمی (مطالعه موردی: سکونتگاه های غیررسمی شهر مشهد)

با توجه به اهمیت مسکن در ساختار شهرهای امروزی و زندگی شهروندان توجه به اصول توسعهپایدار در جهت عدالت فضایی و اجتماعی و ساختار کالبدی شهرها، مطلوبیت کمی و کیفی کاربری ها به ویژه کاربری مسکونی و مقوله مسکن به امری مهم تبدیل شده است. مسئله ی اصلی در توسعه پایدار مسکن، توجه به نیازهای نسل آینده در عین برطرف کردن نیازهای فعلی مسکن افراد جامعه است، به شکلی که تامین مسکن امروز با کمترین تغییر حالت در محیط طبیعی، این امکان را به نسل آینده بدهد که به شکلی بهینه برای خود فضای زیست فراهم کنند. پژوهش حاضر به دنبال تحلیل شاخص های مسکن پایدار در سکونتگاه های غیر رسمی منطقه دو شهرداری مشهد می باشد. روش تحقیق در پژوهشویژه کاربری مسکونی و مقوله مسکن به امری مهم تبدیل شده است. مسئله ی اصلی در توسعه حاضر، توصیفی تحلیلی بوده که اطلاعات آن به صورت پرسشنامه ای جمع آوری شده اند. نمونه آماری پژ وهش حاضر، با استفاده از فرمول ک وکران و با درصد اطمینان ۹۵ درصد ۳۸۴ نفر به انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. از نجا که در این پژوهش هدف، بررسی پایداری مسکن است از روش نمونه گیری تصادفی استفاده شد. یافته های تحقیق حاکی از آن است که در مجموع از بین ابعاد پایداری مسکن در سکونتگاه های غیررسمی شهر مشهد، بعد اجتماعی با میانگین ۳.۴ بهترین وضعیت و بعد اقتصادی با میانگین ۲.۱۳ بدترین وضعیت را در م یان ابعاد پایداری مسکن در سکونتگاه های غیررسمی منطقه دو شهر مشهد دارا بودند. همچنین نتایج نشان می دهد برای تمامی شاخص ها مقدار معنی داری کمتر از ۰.۰۵ بوده ، بنابراین وضعیت این شاخص ها با یکدیگر تفاوت دارند.