تحلیل اسبنگاری در آثار سلطان محمد در شاهنامه طهماسبی

نگارگری مکتب تبریز دوم، با نام نقاش بلندآوازه، سلطان محمد تبریزی مطرح است که در تصویرگری اسب شهرتبسزایی دارد تا جایی که برآن شدیم ویژگی های این تصویرگری را از جهات مختلف از جمله؛ آناتومی، مقیاس، نقطه دید،رنگ، آرایه های کاربردی و تزئینی، نقوش و پرسپکتیو مورد بررسی قرار دهیم. هدف پژوهش پیشرو آشنایی با شیوهاسب نگاری سلطان محمد و مقایسه روش اسب نگاری وی با سایر هم عصرانش میباشد. بر این اساس پرسش های زیرمطرح است: ۸. بررسی اسب نگاری در آثار سلطان محمد در نگاره های شاهنامه طهماسبی، از چه مولفه هایی تبعیت می-کند؟ ۲. مقایسه اسب نگاری سلطان محمد با هم عصرانش در شاهنامه طهماسبی چه نتایجی در پی دارد؟. روش تحقیقدر مقاله حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی و شیوه گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است. از میان ۲۵۸ نگاره شاهنامه طهماسبی، در ۳۳ نمونه از سلطان محمد نام برده شده است از این ۳۳ نمونه ۸ نگاره منسوب به خود سلطانمحمد است که فقط ۲ نمونه دارای نقش کامل اسب بوده و لذا مورد مطالعاتی در این پژوهش قرار می گیرد. یافته هایتحقیق حاکی از آن است که در آثار سلطان محمد، اسب ها با سم پهن و بزرگ، دم رو به پایین و چتری، صورت ظریف وکشیده با سر مثلثی شکل، گوش بلند و کشیده، زبان هلالی و پوزه فشرده تصویر شده اند. فراوانی رنگ اسب های تیره وروشن با هم برابری می کند و اسب ها دارای جثه بزرگتر نسبت به سوار خود و در زاویه های مختلف مشاهده شده وهمچنین برای عمق نمایی اسب از روش همپوشانی سطوح استفاده کرده است. همچنین به دلیل وجود شباهت های فراواناسب در نگاره کشته شدن بارمان توسط قارن با آثار سلطان محمد مشخص میشود که در این نگاره، ترسیم نقش اسب،توسط سلطان محمد انجام گرفته و میر سیدعلی در تصویرگری تصویر اسب در این نگاره نقشی نداشته است.