بررسی تاثیر بکارگیری بتن فوق توانمند در خستگی و ایجاد ترک در المان های سازه ای

در سال های اخیر، یک فناوری نوظهور به نام «بتن تقویت شده با الیاف با کارایی بالا (HPFRC)» در صنعت ساخت وساز رایج شده است. مواد مورد استفاده در HPFRC به ویژگی های مورد نظر و در دسترس بودن مواد جایگزین مناسب اقتصادی محلی بستگی دارد. بتن یکمصالح ساختمانی متداول است که عموما از نظر کشش ضعیف است و اغلب به دلیل انقباض پلاستیک و خشک شدن دچار ترک میشود. ورود الیاف گسسته کوتاه به بتن می تواند برای مقابله و جلوگیری از انتشار ترک ها استفاده شود. در این پژوهش بتن فوق توانمندبا آزمایشهای مقاومت کششی و فشاری و تعیین خستگی و حد دوام بتن مورد ارزیابی قرار گرفت و بر اساس روابط موجود با استفاده ازآزمایش مقاومت فشاری و کششی به مقدار خستگی و حد دوام بتن دستیابی شد. برای ساخت نمونه ها از متغیر فوق روان کننده بر پایهپلی کربوکسیلات و ملامین فرمالدهید استفاده شد و با درصدهای مختلف مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصله از آزمایشاتصورت گرفته نشان داد مقدار درصد بهینه ۱.۲ فوق روان کننده پلی کربوکسیلات و ۱.۷ ملامین فرمالدهید بر خستگی نمونه های بتنیبیشترین مقاومت فشاری و کششی و خستگی حاصل میگردد. همچنین در ایجاد ترک های بوجود آمده در نمونه ها در درصد افزودنیمذکور فوق روان کننده مقدار بیشترین فاصله ایجاد ترک حاصل گردید..