بررسی رفتاری لرزه ای بادبندهای واگرا مجهز به میراگرهای تسلیم شونده

به طور کلی سیستم های باربر لرزه ای به دو دسته قاب های مهاربندی شده و قاب های خمشی قابل تقسیم هستند. قاب های مهاربندی شده خودنیز به چند دسته قابل تقسیم هستند که از آن جمله میتوان به قاب های مهاربندی همگرا، قاب ها ی مهاربندی واگرا و قاب های با دیواربرشی اشاره کرد. قابهای مهاربندی واگرا نیز بر اساس طول تیر پیوندی به دو دسته قاب های با تیر پیوندی برشی و تیر پیوندی خمشیقابل تقسیم هستند. تمرکز این تحقیق بر قابهای مهاربندی واگرا با پیوندی برشی میباشد. این قابه ا از نظر شکل پذیری به اندازه قاب هایخمشی شکل پذیر ی داشته و از نظر سختی جانبی نیز به اندازه قابهای مهاربندی همگرا دارای سختی می باشند. علیرغم تمامی این مزایا،بعد از وقوع زلزله قطعه اتلاف کننده انرژی (لینک برشی) قابل تعویض نمی باشد. طراحی های مدرن امروز به سمت سازه های کنترلخسارت که در آن قطعه اتلاف کننده انرژی قابل تعویض باشد میل کرده است. در این تحقیق این هدف با استفاده از دمپرهای فلزیشکاف دار و با استفاده از روش اجزا محدود مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق بعد از صحت سنجی و اطمینان از نتایج عددیتعداد ۷ نمونه با متغیرهای تعداد لایه و ضخامت میراگر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که میراگرهامیتوانند جایگزین مناسبی برای لینکهای برشی و توضیح اینکه استفاده از دمپر کرنش پلاستیک را در ستون کاهش داده و باعث کاهشزوال سختی در کرنش های زیاد می گردد. همانطور که انتظار می رفت مقادیر تنش و کرنش ماکزیمم در نمونه ها در محل تیر پیوند ایجادشده است. همچنین نتایج نشان دادند که هر چه تعداد لایه های SSD ها بیشتر باشد به دلیل کاهش ضخامت ورق، کمانش های موضعیافزایش یافته و در نمونه هایی با سه لایه ورق، منحنی هیسترسیس دارای چرخه های ناپایداری در سیکل های رفت و برگشتی بوده است.از نظر جذب انرژی و سختی نیز نمونه هایی با سه لایه SSD دارای عملکرد ضعیفی بودهاند. به دلیل کمانش نمون ههایی با سه لایه SSD وبا ضخامت ورق کم، مقدار حداکثر ظرفیت باربری به طور متوسط بیش از ۶۰ درصد کاهش یافته است .