بررسی تاثیر مولفه های فرهنگی زمینه گرایی در طراحی موزه فرهنگ و تمدن دیلمان

منطقه دیلمان کنونی در گذشته شامل مناطق وسیعی از نوار ساحلی دریای خزر تا مناطق کوهستانی البرز بوده و یافته های باستان شناسی درجغرافیای تاریخی دیلمان، حاکی از آن است که قدمت آثار یافت شده در این مناطق به عصر مفرغ و پیشتر از آن باز گشته و از هزاره ی دوم قبلاز میلاد نیز دارای آثار معماری استقراری و یکجا نشینی است.این منطقه به لحاظ تاریخی و جغرافیایی دارای پتانسیل های بسیاری است که میتواند هدف توریستی قرار گیرد که ضمن بهره گیری از مواهب طبیعی، بستری را برای تعاملات فرهنگی فراهم سازد. از سوی دیگر مطالعه وشناخت فرهنگ لازمه و پیش زمینه ای است برای شناخت و درک هویت فردی و اجتماعی. بر این اساس با توجه به نقش موزه ها در تبیین وانتقال تجارب فرهنگی، هنری و فکری، ضرورت پرداختن به طراحی موزه با رویکرد زمینه گرایی را در این منطقه بیش از پیش نمایان می سازد.پرسش اصلی این پژوهش آن است که رابطه میان فرهنگ و دیلمان و معماری کدام است و چگونه می توان از این نماد و نشانه های فرهنگیاستفاده کرد. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با اتکا بر مفاهیم نظری بر پایه مطالعات کتابخانه ای، تحقیقات میدانی و یافته هایپیشین مرتبط با زمینه گرایی، فرهنگ و معماری در محدوده جغرافیای تاریخی دیلمان، انجام پذیرفته است که از طریق شیوه استدلالی ، تحلیلو پس از جرح و تعدیل به صورت احکام طراحی استخراج گشته است. نتایج این پژوهش میبن آن است که ضرورت دارد، در طراحی زمینه گرا،از رویکرد انسجام و تداوم و توجه همزمان به زمینه تاریخی و معاصر، بهره برد. ضمنا مولفه های طراحی موزه فرهنگ و تمدن در دیلمان به صورتاحکام طراحی، از مطالعات فوق الذکر استخراج گردید.