تاثیر مکان آموزش بر نگرش دانش آموختگان معماری معاصر ایران از منظر توجه به شاخص های هویت ساز ایرانی- اسلامی

گرایش به هویت و تلاش برای دستیابی به یک معماری با هویت، جریانی کلیدی در معماری معاصرکشورهای اسلامی به شمارمی رود. اما مسئله امروز دانشکده های معماری ما عدم وجود کیفیات فضایی و عدم توجه به شاخص های هویت ساز ایرانی -اسلامی در معماری آنهااست. هدف از این پژوهش پاسخ به این سوال است که این شاخص ها و معیارها چیست و چه تاثیری بر نگرش دانشجویانی دارد که در این مکان هایآموزشی به تحصیل معماری می پردازند؟ آیا توجه به این شاخص های هویت ساز در آثار معماری فارغ التحصیلان معماری معاصر ایران قابل مشاهدهاست؟ برای پاسخ به این پرسش ها با بررسی مبانی نظری، در ابتدا و یژ گی های هویتی در بهره گیری از معماری ا یرا نی ا سلامی برشمرده سپس مصادیقو نحوه تجلی این شاخص ها بر پایه دیدگاه صاحب نظران تشریح شده است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی– تحلیلی و از نوع کیفی است کهبا مطالعه منابع کتابخانه ای و سپس تحلیل داده ها به شیوه منطقی صورت گرفته است. در مرحله بعد از تطابق این شاخص ها با و یژگی معماری نمونهموردی انتخابی ، نتیجه گیری در خصوص وجود یا عدم وجود هویت ایرا نی اسلامی در مکان ها ی آموزش معماری و تاثیر آن بر نگرش و آثار دانشآموختگان معماری حاصل شده است.