بررسی میزان تاثیرپذیری دانشجویان از سبک معماری فضای آموزشی بر اساس ارزیابی مولفه های حس تعلق به مکان در دانشکده معماری

در دهه های اخیر طراحی فضاهای آموزشی اغلب مورد توجه حوزه طراحان نبوده و اهمیت چندانی به آن داده نشده است،درصورتی که قشر تحصیل کرده جامعه اوقاتزیا دی را به کسب مهارت و دانش در اینگونه فضاها میپردازند. این پژوهش باهد فدستیابی به تاثیرپذیری دانشجویان از سبک معماری فضای آموزشی برطبق مولفه های موثر در ایجاد حس تعلق به مکان در دانشکدهمعماری انجام شده است. در این راست ا پاسخگویی به سه پرسش اساسی زیر موردنظر بوده است : آیا سبک معما ری فضای آموزشیبرروی دروس طرح معماری تاثیرگذار است؟ کدام متغیرها تاثیرگذاری بیشتری در ایجاد حس تعلق به مکان و افزایش بازدهی درطراحی دانشجویان دارد؟ و درنهایت دروس تاریخ و مبانی نظری چطور می توانند با سبک معماری فضای آموزشی محل تحصیل درارتقای خلاقیت دانشجویان موثر باشند؟ پژوهش پیشرو از نوع کاربردی و روش تحقیق در این مقاله براساس روش کیفی و کمی وموردپژوهی می باشد. شیوه ی جمع آو ری اطلاعات به منظور دستیابی به مبانی نظری تحقیق، مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی(مشاهده و پرسشنامه) است و مولفه ها از میان متون استخراج شده است. در ادامه بهبررسی و تحلیل سبک های معماری و مقایسه یهریک از آنها با هفت بعد دلبستگی به مکان برطبق دروسی که دانشجویان در طول تحصیل خود گذرانده اند و تاثیرگذاری دروسبر فضای آموزشی دانشکده ی معماری و طراحی دانشجویان پرداخته شده است. در نهایت میزان اثرگذاری مولفه ها در نمونه موردیدانشکده فنی مهندسی واحد تهران شمال، از طریق پرسشنامه مورد سنجش قرارگرفته و از طریق نرم افزار SPSS موردتحلیل وتفسیر قرارگرفتند. جامعه آماری در این تحقیق ۱۰۰ نفر از دانشجویان دانشکده ی معماری در سه مقطع تحصیلی میباشند. بابررسی انجام شده عوامل اصلی هویت مکان، پیوند اجتماعی، وابستگی مکانی و دلبستگی عاطفی به ترتیب بالاترین مقبولیت را دربین دانشجویان معماری دانشگاه تهران شمال داشتند. هرکدام از این عوامل، ابعادی را دربر داشتند که نشانگر سبک های معماریمتفاوتی بودند. در نهایت تاثیرگذاری روی خلاقیت، سطح ادراک و فراگیری دروس تاریخی و نظری دانشجویان از سبک پستمدرن، کلاسیک و سنتی بالاترین میزان را شامل شد .