بررسی رویکرد معماری پایدار (معماری سبز)

هماهنگی و سازگار اقلیم با طبیعت و معماری از مواردی است که در ذهن معمار ایرانی را به خودمعطوف داشته است .تعامل هر ساختمان با محیط طبیعی پیرامونش همواره مورد تاکید قرار گرفته واستفاده از انرژی پایدار ساخت و ساز با مدیریتی متعهد که بر مبنای اقلیم بوده و حداقل اسیب را بهمحیط وارد نماید.معماری پایدار امروزه با توجه به کاربرد آن یکی از مهمترین شاخه های معماری تبدیل شده است .در معماری و شهرسازی،مفهوم توسعه با واژگان دیگری مانند پیشرفت،رشد و گسترش مترادف شدهاست.درحالی که هرکدام از این مفاهیم،بار معنایی و علمی متفاوت و متمایزی دارند.در هرحالتوسعه پایدار در معماریو شهرسازی،میتواند در قالب توسعه اقتصادی،به رشد اقتصاد معماری و شهر،در مفهوم پیشرفت،بهحرکت مستمر و فزاینده قرارگیری در عرصه های رو به جلوی علمی،فرهنگی و موارد مشابه،ودرمفهوم گسترش،به توسعه کالبدی شهر رهنمون شود.یکی از مهم ترین و کارامد ترین رویکرد های طراحی محسوب میشود و توسط راهکار های (معماریپایدار) امروزه ما بین رویکرد های مختلف در طراحی معاری که در آن ارائه شده است سعی در بهحداقل رساندن اثرات مخرب ساختمان بر طبیعت و همسویی با آن دارد .به منظورخلق فضاهای کارآمدتر و ارتقای سطح کیفی ساختمان ها، این پژوهش درصدد بنایی همسو وهماهنگ با اقلیم منطقه با توجه به شناخت ویژگی های معماری منطقه همراه با کاربرد آخریندستاوردهای ساختمانی درجهت معماری پایدار است تا نوعی از معماری حاصل شود که کام ل نیازها رابرآورده سازد .