نقش روانشناسی محیط دانشکده معماری بر هویت آثار فارغ التحصیلان معماری (نمونه موردی دانشکده معماری اسلامی تبریز دانشکده معماری تهران شمال)

معماری دارای ویژگی های ذاتی، پویا و تدریجی است که می توان با هویت آن را ادغام کرد.واژه هویت، ما را به انسان،معماری وسایر مولفه های آن می رساند.در این مقاله ضمن بررسی جایگاه دانشجویان معماری،به بررسی معماری شامل انسان وباورهایش،مکان و زمان و هر آنچه که می تواند در سبک و آثار بجا مانده بررسی های لازم را انجام داد.امروزه با توجه به آشفتگی هاو عدم برخورداری از هویتی واحد در آثار، معماران فارغ التحصیل که امروزه با آن مواجه هستیم بررسی محیط دانشکده معماری ازلحاظ روانشناختی می تواند تار و پود از هم گسیخته ی معماری در ایران را مورد بررسی قرار دهد.محیط دانشکده معماری میتواند به عنوان متغیر اصلی در تعامل دانشجویان تاثیرات انکار ناپذیری بر عملکرد تحصیلی و رابطه مستقیم بین محیط هایآموزشی با میزان یادگیری و نحوه تحصیل و در نهایت عملکرد خروجی را بوجود آورد.از جمله تاثیرات موثر از محیط بر نحوه یتحصیل دانشجویان را در چهار سطح،شامل بعد کالبدی فیزیکی،بعد ادراکی معنایی،بعد اجتماعی و بعد آموزشی ارزیابی نمود دراین مطالعه از تلفیق راهبردهای کمی و کیفی برای ارزیابی نهایی الگوی عملیات تحقیق و تعیین رابطه ی وابستگی بین متغیرها ازروش مطالعه توصیفی تحلیلی می باشد و در نهایت،پس از بررسی آثار و مستندات موجود سعی شده استنتاج جامعی توسط تحلیلقیاسی صورت گیرد.مرور تحقیقات نشان می دهد که محققین ضمن تایید تاثیر محیط های آموزشی و دانشجویان،عوامل ادراکی، معنایی یا عملکردیرا از عوامل موثر و مهم در فضاهای آموزشی رشته معماری دانسته اند.دانشکده های معماری با سبک های تاریخی در حکم بخشیاز هویت فرهنگی و هنری،بستری مناسب برای به نمایش گذاشتن عناصر فرهنگی بومی است.با این حال خانه های تاریخی در گذرزمان و در پی تحولات اقتصادی و اجتماعی جامعه دست خوش تغییرات بسیاری در کالبد و عملکرد شده اند.