تدوین و مدلسازی شاخص های تاب آوری فضایی در طراحی معماری میادین شهری

میادین شهری از جمله فضاهای مهم شهری هستند که طیف وسیعی از فعالیت های اجتماعی در آنها رقم می خورد.فضاهایی که نقش موثری در بهبود تعاملات و ارتباطات فضایی را برای شهروندان و کالبد شهر دارند. توجه به تاب آوریفضایی میادین شهری، در طراحی فضاهای معماری آنها نقش شایانی، در ادامه حیات موثر و کارکردهایشان دارد. پژوهشحاضر با هدف تدوین الگو و مدلی کالبدی و اجتماعی بر تاب آوری فضایی میادین شهری انجام گرفته است. این پژوهش،کاربردی و توسعه ای و با بررسی اکتشافی و استدلالی، زیر مجموعه مطالعات کیفی قرار دارد که با بهره گیری از اسناد ومدارک کتابخانه ای پیرامون تاب آوری فضایی فضاهای شهری، در کنار ابزار مصاحبه از طریق روش دلفی به ارائه مدلمفهومی تاب آوری فضایی میدان شهری پرداخته است. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد که شاخص های کیفیدر ابعاد خرد و شاخص های کمی در ابعاد کلان مکمل یکدیگرند. نتایج حاکی از آن است که شاخص های تاثیر گذار بهصورت سلسله مراتبی و در واقع پس از کشف هر مولفه، شاخص بعدی نمایان می گردد.