بهسازی و نوسازی بافت شهری با رویکرد بازآفرینی (معاصر سازی) محدوده مورد مطالعه: محله محمدآباد مشهد

بافت های فرسوده به طور عام پهنه هایی از شهر هستند که از چرخه تکاملی حیات شهری جدا گشته و به شکل کانون مشکلات و نارسایی هایکالبدی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی درآمده اند. از جمله مشکلات مه م شهرهای امروزی می توان به فرسودگی بخش قابل توجهی از بافتشهرها اشاره کرد. این فرسودگی باعث ایجاد مسایل و مشکلات کالبدی، عملکردی، بصری، زیست محیطی و حتی معضلات اجتماعی وفرهنگی نیز شده است. بنابراین امروزه با تغییر کارکردها و تغییر نگرش ها، لزوم رسیدگی به این بافت ها و ساماندهی و احیا هویت آن ها امریضروری می نماید. بازآفرینی شهر ی (معاصرسازی) فرآیندی است که به دنبال حل مشکلات فرسودگی شهری از طریق بهسازی مناطقمحروم و در حال اضمحلال در شهرها و خلق فضای شهری جدید با حفظ ویژگی های اصلی فضایی (کالبدی و فعالیتی) می باشد. این رویکردمفهوم جامعی است که به معنای بهبود وضعیت نواحی محروم در جنبه های اقتصادی، کالبدی، اجتماعی و فرهنگی می باشد؛ در نتیجهپژوهش حاضر تلاشی در جهت شناسایی شاخص های موثر در بهسازی و نوسازی بافت شهری با رویکرد بازآفرینی (معاصر سازی) و نیز ارتقا ءبخشی در شاخص های مورد نظر، در سطح بافت فرسوده محمدآباد است، به طوری که هدف اصلی بازآفرینی در این محله و ارتقا ء کیفیتزندگی و بهبود وضعیت این محله در جنبه های اقتصادی، کالبدی، اجتماعی و فرهنگی است؛ این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی است و جمع آوری اطلاعات به دو شیوه اسنادی و پیمایشی انجام گرفته است و پس از بررسی ادبیات نظری موضوع، معیارهایی متناسب با شرایطنمونه موردی در چهار بخش شامل بازآفرینی اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و زیست محیطی انتخاب شده و پس از نتایج حاصل از پرسشنامههای تکمیل شده در محله محمدآباد، در سطح استنباطی برای بررسی روابط از آزمون های آماری کلموگروف اسمیرنوف و فریدمن استفادهشده است که پس از بررسی های به عمل آمده مشخص گردید متغیرهای اجتماعی و اقتصادی دربازآفرینی محله محمدآباد بیشترین میزا نتاثیر را دارند.