بررسی شاخص های شهر دوستدار کودک و ارتباط آن با دسترسی کودکان به کاربری های ضروری (مورد مطالعه: شهر شیراز)

به توجه به رشد روز افزون جمعیت که جمعیت جوان و کم سن و سال می باشند، شهر دچار مشکلات متعددی می باشد و برنامه ریزیشهری هنگامی به معنای واقعی به اهداف شهری مطلوب نایل می شود که خواسته ها و نیازهای تمام شهروندان را باتوجه به اقتضای سنیآنها مورد توجه قرار دهد. در این راستا، کودکان نیز به عنوان یکی از اقشار جامعه می بایست در برنامه ریزی شهری هرچه بیشتر مشارکتداشته باشند. عمده تحقیقاتی که در حوزه شهرهای دوستدار کودک مورد توجه قرار گرفته است؛ اعطای حق شهروندی به کودکان ورسیدگی به خواسته ها و نیازهای آنها می باشد به همین علت کودکان می خواهند اجتماعی باشند و با هم سن و سال های خود و جامعهدر ارتباط باشند. همچنین آنان تمایل دارند که وقت خود را در محیط های طبیعی صرف کرده و فعالیت داشته باشند از این رو باید درطراحی شهر ایده آل کودکان به فراهم کردن محیطی امن و مفرح توجه داشت، تا محیط شهری مناسب برای کودکان فراهم شود. هدفمقاله حاضر مشارکت کودکان در ایجاد محیط ساخته شده اطرافشان و در نتیجه تحلیل نظراتشان می باشد.توجه به نیازها و خواسته های گروه سنی کودکان، از الزاماتی است که از یک طرف نهادها و سازمان های بین المللی بر آن تاکیدداشته اند و از طرف دیگر متون حقوقی، قانونی و توسعه ای کشور به آن توجه ویژه ای نشان داده اند. شهر دوستدار کودک ازکلیدی ترین مفاهیمی است که با ارزیابی و تحلیل آن می توان میزان برآورده شدن خواسته های و انتظارات کودکان را سنجید.چگونگی وضعیت شاخص شهر دوستدار کودک و بررسی ارتباط آن با دسترسی کودکان به کاربری های ضروری موردنیاز آن هامسئله اساسی پژوهش کمی و کاربردی حاضر است که به صورت موردی در شهر شیراز انجام شده است.