بررسی روایی ساختاری مقیاس به زیستن مراقبان: نمونه ای از مراقبان غیررسمی جانبازان سالمند

زمینه و هدف: به ­زیستن حالت ذهنی مثبت و پایداری است که ارتباط مستقیمی با کیفیت زندگی مراقبان داشته و احساس رضایت و شادی را در مراقبان به همراه دارد. ازاین­ رو سنجش به زیستن مراقبان با ابزارهای معتبر یکی از موضوعات مهم پژوهشی می باشد. بر همین مبنا پژوهش حاضر با هدف بررسی روایی ساختاری مقیاس به زیستن مراقبان در نمونه ­ای از مراقبان غیررسمی جانبازان شیمیایی انجام گرفت. روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است که به بررسی ویژگی­ های روانسنجی ابزار به زیستن مراقبان می پردازد. جامعه آماری مطالعه حاضر کلیه مراقبان غیر رسمی جانبازان شیمیایی ۶۰ ساله و بیشتر بودند. حجم نمونه  ۱۴۲ نفر، جهت بررسی روایی ساختاری ابزار پژوهش به روش نمونه گیری در دسترس مدنظر قرار گرفت. در این مطالعه با توجه به پروتکل سازمان بهداشت جهانی برای ترجمه، روایی صوری توسط ۶ متخصص و همچنین روایی ساختاری توسط تحلیل عاملی تاییدی انجام شد. پایایی ثبات درونی ابزار نیز توسط آلفای کرونباخ بررسی شد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS.V.۲۳ و نرم افزار AMOS.V.۲۳ استفاده شد. یافته ­ها: روایی صوری ابزار پس از اصلاح و ارزیابی توسط متخصصین مورد تایید قرار گرفت. در بررسی روایی ساختاری ابزار، شاخص های برازش مدل مقیاس به زیستن برای بافتار ایران و در نمونه مراقبان جانبازان در تحلیل عاملی تاییدی برای بعد نیازهای اساسی (۱/۳۲۹CMIN=، ۰/۹۸۶GFI=، ۰/۹۹۵CFI=، ۰/۰۴۸RMSEA=) و فعالیت های روزمره (۲/۲۳۶CMIN=، ۰/۹۶۱GFI=، ۰/۹۶۴CFI=، ۰/۰۹۴RMSEA=) مناسب بود. همچنین آلفای کرونباخ کل پرسشنامه ۰.۸۳ به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج پژوهش نشان داد که مقیاس مورد بررسی روایی ساختاری مناسبی برای سنجش به ­زیستن مراقبان جانباز شیمیایی دارد. بنابراین از مقیاس حاضر می توان در پژوهش های آتی و سیاست گذاری، پس از بررسی های بیشتر استفاده کرد.