بررسی تاثیر دوره آموزش نظامی بر حداکثر اکسیژن مصرفی و ظرفیت کار فیزیکی دانشجویان یک دانشگاه نظامی
محل انتشار: مجله طب نظامی، دوره: 23، شماره: 8
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 64
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MILIT-23-8_005
تاریخ نمایه سازی: 23 مرداد 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: در سراسر جهان، کاهش آمادگی جسمانی افراد چالش مهمی را برای نیروهای مسلح به منظور بکار گرفتن نیروهای نظامی آماده از نظر جسمانی ایجاد کرده است. از این رو دانش بهینه سازی عملکرد و سازگاری جسمانی افراد از طریق تمرینات جسمانی بسیار مهم می باشد. مطالعه حاضر با هدف تاثیر ۸ هفته آموزشی نظامی پایه بر توان هوازی و توان جسمانی انجام گرفت. روش ها: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی قبل و بعد می باشد که در جامعه آماری ۳۹ نفر دانشجوی مرد سالم دانشگاه افسری نظامی انجام شد. توان هوازی و جسمانی در شروع وپایان دوره آموزش نظامی بر اساس پروتکل بروس مورد سنجش قرار گرفت. برنامه آموزشی نظامی شامل ۸ هفته فعالیت جسمانی با تواتر پنج روز در هفته و هر جلسه به مدت ۱۲۰ دقیقه بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونt زوجی در محیط نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ استفاده شد. یافته ها: بین میانگین وزن بدن و توده بدنی قبل و بعد از برنامه آموزش کاهش معنی داری وجود داشت. همچنین قبل و بعد از دوره آموزش نظامی بین حداکثر توان هوازی (۵/۰۹±۵۶/۸۱ و ۱/۷۶±۷۱/۶۵ میلی لیتر بر کیلوگرم بر دقیقه)، ظرفیت کار جسمانی (۰/۸۵±۶/۹۳ و ۱/۰۱±۸/۴۲ کیلوکالری بر دقیقه)، اکسیژن مصرفی (۰/۵۰±۴/۰۸ و ۰/۵۹±۴/۹۵ لیتر بر دقیقه)، حداکثر توان جسمانی (۲/۵۱±۲۰/۴۰ و ۲/۹۸±۲۴/۷۹ کیلوکالری بر دقیقه) و مدت زمان فعالیت (۱/۲۷±۱۵/۳۵ و ۰/۸۶±۲۰/۰۴ نیز تفاوت معنی داری وجود داشت (۰/۰۰۱>P < /span>). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ۸ هفته تمرینات دوره آموزشی نظامی پایه میزان توان هوازی و توان جسمانی را نسبت به قبل از شروع دوره آموزشی بهبود و ریسک فاکتورهای قلبی عروقی را کاهش داده است. همچنین این برنامه آموزشی مهم ترین فاکتور در گسترش ظرفیت جسمانی افراد قبل از بکارگیری آن ها برای انجام وظایف مورد نظر می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فیروز ولی پور
Department of Occupational Health and Safety Engineering, Faculty of Health, Baqiyatallah University of Medical Sciences, Tehran, Iran
ابراهیم جعفری
Department of Health, Relief and Treatment, Deputy of Health, Air Force Army of the Islamic Republic of Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :