‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬ نقش طرحواره های حوزه های دیگر جهت مندی و سبک زندگی بر نگرش به ازدواج در دختران مجرد شهر شهرکرد

هدف از پژوهش حاضر نقش طرحواره های حوزه های دیگر جهت مندی و سبک زندگی بر نگرش به ازدواج در دختران مجرد شهر شهرکرد می باشد. روش مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی (مدل معادلات ساختاری) و جامعه آماری شامل دختران مجرد شهر شهرکرد در سال ۱۴۰۱ است که با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب که در مجموع با ۳۸۴ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش عبارتند از مقیاس پرسشنامه سنجش نگرش نسبت به ازدواج براتن و روزن (۱۹۹۸)، پرسشنامه طرحواره جفری یانگ (۱۹۹۸) و پرسشنامه سبک زندگی میلر و اسمیت داده های بدست آمده و به منظور بررسی پیش فرض نرمال بودن متغیرها در نرم افزار SPSS۲۴ و به منظور پاسخ به سوالات تحقیق در نرم افزار آماری Amos۲۴ با روش تحلیل عاملی تاییدی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که طرحواره های حوزه های دیگر جهت مندی و سبک زندگی می توانند نگرش به ازدواج را پیش بینی کنند. طرحواره های حوزه های دیگر جهت مندی بر نگرش به ازدواج تاثیر مثبت دارد. سبک زندگی بر نگرش به ازدواج در دختران مجرد شهر شهرکرد تاثیر مثبت دارد. شواهد حاصل از پژوهش می تواند برای توسعه پژوهش های آتی بر پایه متغیرهای دیگر نیز مورد استفاده قرار گیرد. نتایج این پژوهش می تواند برای مراکز مشاوره پیش ازازدواج نیز مفید واقع شود.