سنجش مولفه های تاثیر گذار بر گردشگری در بافت فرسوده شهری با رویکرد بازآفرینی (مطالعه موردی: منطقه ۳ شهر شیراز)

بر طرف کردن مشکلات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی بافت های ناکارآمد شهری در سایه بازآفرینی شهری با هدف پایداری فضاهای شهری امکان پذیر می باشد. باز آفرینی شهری در راستای جذب گردشگری با عنوان راهکاری جهت حفاظت از ارزش های بافت فرسوده و حل مشکلات آنها مطرح شده است. بافت فروده منطقه ۳ شهر شیراز علیرغم برخورداری از ارزش های فراوان فرهنگی و هویتی، متاسفانه دچار فرسودگی، ناکارایی و دیگر مشکلات گردیده است. هدف این مقاله بررسی تاثیر بازآفرینی بافت های تاریخی محله منطقه ۳ شهر شیراز در جهت جذب گردشگری می باشد. در این تحقیق پس از شناسایی معیارها و شاخص های بازآفرینی شهری پایدار در چهار بعد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، کالبدی، پرسشنامه ای برای تحلیل ارتباط بازآفرینی شهری و جذب و توسعه گردشگری از نظر ساکنین بافت فرسوده منطقه ۳ شهر شیراز تنظیم گردید. جامعه ی آماری این پژوهش ۳۸۴ نفر از ساکنین و مراجعه کنندگان به منطقه ۳ شهر شیراز در طی سال ۱۴۰۲ می باشد. تحلیل ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه ۲۸ و آزمون های ضریب رگرسیون و تحلیل رگرسیون خطی و جدول Anova انجام گرفت. طبق نتایج حاصله شاخص کالبدی با ضریب همبستگی (۵۸۸/۰ =R و ضریب تعیین برابر ۴۵۸/۰ = R۲) بیشترین و شاخص اقتصادی با ضریب همبستگی (۵۳۹/۰ =R و ضریب تعیین برابر ۳۲۹/۰ = R۲)) کمترین سهم را نسبت به معیارهای بازآفرینی بافت فرسوده شهر شیراز بر جذب گردشگری شهری در منطقه ۳ شهر شیراز داشته اند.