خلاقیت، سنجش و راه های پرورش آن

نظر به این که خلاقیت در سازمان ها هنوز نهادینه نشده و برای آن نیز تقاضای موثری وجود ندارد و از طرفی تغییرات و تحولات فزاینده محیطی، برای ادامه حیات سازمان ها راهی به جزء خلاقیت باقی نگذاشته است لذا شناخت و به کارگیری صحیح خلاقیت از اهمیت به سزایی برخوردار بوده و برای ارتقاء سطح آگاهی افراد از خلاقیت، سنجش و اندازه گیری آن موجب توسعه و بهبود استفاده از خلاقیت خواهد گردید. خلاقیت عبارت است از توانایی بررسی یک مسئله از زوایای دید متفاوت و جدید. می تواند دانش ما را درباره یک موضوع در هم بریزد و از نو سازماندهی کند تا بینش جدید درباره ماهیت آن موضوع به دست آوریم. سنجش خلاقیت و اطمینان از به کارگیری صحیح آن، علاوه بر تامین نیازهای درونی، موجب توانمندی، بهره وری و استفاده بهینه از امکانات و منابع می گردد. با شناخت عوامل و موانع موثر در خلاقیت و سنجش خلاقیت منابع انسانی، می توان توانمندی ها و استعدادهای هر یک از افراد سازمان را کشف نمود سپس با برنامه ریزی و هدایت، آن را در جهت تحقق اهداف سازمانی توسعه و پرورش داد.بدین منظور در جهت دست یابی به خلاقیت، تفکر خلاق، همگرا و واگرا و موانع موثر در خلاقیت و مولفه های سنجش خلاقیت که ابعاد محتوایی و فرایندی است، در این مقاله با استفاده از روش توصیفی، شناسایی شد. لازم به ذکر است که با توجه به نارسایی روش های سنجش خلاقیت موجود، موضوع تحقیق بر اساس ادبیات خلاقیت مورد مطالعه قرار است.