تجارب دانشجویان پرستاری از آموزش مجازی در پاندمی کوید ۱۹

مقدمه: با توجه به بحران COVID-۱۹ و نبود دسترسی به آموزش حضوری، آموزش مجازی برای پر کردن خلاهای آموزشی در جهان مطرح گردیده و فعالیت های گسترده ای در این زمینه آغاز گردیده، که با توجه به نوپایی روش، نیاز به بررسی و پیگیری همه جانبه دارد. این مطالعه با هدف بررسی دیدگاه و تجارب دانشجویان پرستاری نسبت به چالش های آموزش مجازی انجام گردید. روش کار: مطالعه حاضر از نوع کیفی بوده و با استفاده از نمونه گیری مبتنی بر هدف، ۴۲ دانشجوی پرستاری دختر و پسر وارد مطالعه شدند. جمع آوری داده ها با مصاحبه های نیمه ساختارمند حضوری یا تلفنی انجام شد و با روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مفاهیمی که در تجارب دانشجویان پرستاری به عنوان چالش هایی در مواجهه با آموزش مجازی مطرح شدند عبارت بودند از: "ناسازگاری فرایندهای آموزشی" شامل: روش های تدریس غیر اثرگذار، تعامل محدود، محدودیت بازخورد، خلاقیت کم، بی عدالتی آموزشی. "از دست دادن فرصت ها" شامل: عدم شایستگی بالینی، دغدغه فرصت های شغلی، عدم مدیریت زمان. "فرسودگی تحمیلی" شامل: کار اجباری، حفاظت فردی. "درماندگی های شخصی" شامل: عدم دسترسی به امکانات الکترونیکی، درگیری با کرونا، بیکاری، درگیری در خانواده ها.نتیجه گیری: تحمیل آموزش الکترونیکی محدودیت هایی را برای دانشجویان با شرایط مختلف ایجاد نمود که سازگاری با آنها مستلزم مدیریت آموزشی مناسب براساس چالش ها است؛ و از آنجا که آموزش الکترونیکی فراتر از ادامه COVID-۱۹ است و با توجه به ادامه روند آموزش های الکترونیکی در سال های آینده، لازم است در مورد این چالش ها کار شود. پیام برای سیاست گذاران: انتظار می رود دانشگاه ها اطمینان حاصل کنند که نیازها و الویت های در حال ظهور را جهت تداوم فعالیت های آموزشی با حفظ سلامت دانشجویان شناسایی کرده اند و از این طریق کیفیت آموزش الکترونیکی را تضمین نمایند.