چالش ها، نقاط ضعف و قوت شیفت ناگهانی به آموزش مجازی آسینکرونایز در بحران کوئید ۱۹: یک مطالعه کیفی بر اساس تجارب دانشجویان و اساتید پرستاری

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 97

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ENEIMED04_015

تاریخ نمایه سازی: 25 مرداد 1402

چکیده مقاله:

زمینه: بحران ناشی از پاندمی کوئید ۱۹ بسیاری از موسسات و دانشگاه های جهان را به شیفت ناگهانی به سوی آموزش مجازی به دلیل حفظ حیات و استمرار فعالیت های آموزشی سوق داده است.هدف: این مطالعه با هدف تبیین چالش ها، نقاط ضعف و قوت شیفت ناگهانی به آموزش مجازی آسینکرونایز پرستاری در بحران کوئید ۱۹ صورت گرفت.طرح: یک مطالعه کیفی توصیفیروش: در این مطالعه ۱۴ نفر از اعضای هیئت علمی پرستاری و ۸ نفر از دانشجویان کارشناسی پرستاری به روش هدفمند انتخاب شدند. از مصاحبه های نیمه ساختاریافته فردی به صورت چهره به چهره برای جمع آوری داده ها استفاده شد. پس از ضبط و پیاده سازی مصاحبه ها جهت استخراج مفاهیم از تجزیه و تحلیل محتوا استفاده شد.یافته ها: مشارکت کنندگان "بستر نامناسب" و "تبعیت پایین از آموزش مجازی" به عنوان چالش های اساسی و "کیفیت پایین محتوای آموزشی"، "آموزش سرد و بی روح"، "کارآمدی پایین در آموزش بالینی" و "ارزیابی نارسا" را به عنوان نقاط ضعف و " حفظ حیات آموزش ایمن در بحران کرونا" را به عنوان نقاط مثبت شیفت ناگهانی به آموزش مجازی آسینکرونایز پرستاری در بحران کوئید ۱۹ توصیف نمودند.نتیجه گیری: بر پایه یافته های مطالعه حاضر، ضروری است دانشکده ها و مدیران آموزشی پرستاری در جهت ارتقاء امکانات سخت افزاری و نرم افزاری، آموزش نحوه ی استفاده از امکانات، تدوین پروتکلهای آموزش مجازی به صورت استاندارد و ایجاد فضایی جذاب در محیط آموزش مجازی، بستری مناسب برای این آموزش فراهم کرده تا به تدریج تبعیت اساتید و دانشجویان پرستاری از این متد آموزشی افزایش یابد.پیام برای سیاست گذاران: شایسته است سیاست گذاران عرصه آموزش در حوزه علوم پزشکی بودجه ها و برنامه های ویژه ای در راستای ارتقای زیرساختهای بنیادین آموزش مجازی تدوین نمایند تا ضمن تقویت این متد آموزشی، آمادگی های لازم برای شرایطهای اضطراری مشابه وجود داشته باشد.

نویسندگان

یاسر مرادی

مرکز تحقیقات امنیت بیمار، موسسه تحقیقات بالینی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه ایران

رضا حاجی علی بیگلو

مرکز تحقیقات امنیت بیمار، موسسه تحقیقات بالینی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه ایران

رحیم بقایی

مرکز تحقیقات امنیت بیمار، موسسه تحقیقات بالینی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه ایران

آرام فیضی

مرکز تحقیقات امنیت بیمار، موسسه تحقیقات بالینی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ارومیه ایران