تحلیلی بر زیست پذیری شهری براساس شاخص زیست محیطی (مطالعه موردی: کلانشهر مشهد)

هدف: هدف اصلی این پژوهش تحلیل زیست پذیری شهری کلانشهر مشهد به لحاظ زیست محیطی می باشد.روش: روش تحقیق این پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و به لحاظ روش، توصیفی – تحلیلی می باشد. جامعه آماری این پژوهش جمعیت ۲۷۶۶۲۵۸ نفری کلانشهر مشهد در سال ۱۳۹۰ می باشد و حجم نمونه برای پرسشنامه ۴۰۲ نفر تعیین گردید.یافته ها: برای بررسی زیست پذیری شهری به لحاظ زیست محیطی، شاخص های عینی و شاخص ذهنی (پرسشنامه) مورد تحلیل قرار گرفته اند. با استفاده از مدل آنتروپی ابتدا وزن هر کدام از شاخص ها تعیین گردید که وزن آنها به این شرح می باشد: منواکسید کرین= ۰.۰۰۳۵، ذرات معلق= ۰.۵۹۷۴ دی اکسید گوگرد = ۰.۰۱۲۲، دی اکسید نیتروژن = ۰.۰۱۹، آلاینده ازن = ۰.۰۱۶۲، کیفیت هوا = ۰.۰۰۳۸، فضای سبز = ۰.۲۵۱۵، آلودگی صوتی = ۰.۰۳۹۴، تولید زباله = ۰.۰۵۳۴، شاخص ذهنی = ۰.۰۰۲۹.نتیجه گیری: منطقه ۹ کلانشهر مشهد، بهترین منطقه از نظر شاخص زیست محیطی می باشد. پس از منطقه ۹، مناطق ۷ و ۸ به لحاظ زیست محیطی دارای بهترین شرایط می باشند. بدترین منطقه هم به لحاظ زیست محیطی، به ترتیب مناطق ۱، ۲ و ۶ می باشد.