تحلیل آسیب های زندگی خوابگاهی دانشجویان با رویکرد پدیدارشناسانه (مورد: دانشگاه علامه طباطبائی)

این پژوهش با هدف شناسایی آسیب های زندگی خوابگاهی دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی با روش کیفی و به طور خاص با استفاده راهبرد هفت مرحله ای پدیدارشناسی کلایزی برای پی بردن به پس زمینه های ذهنی و تجارب زیسته دانشجویان انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی تهران در تمامی مقاطع تحصیلی تشکیل می دادند. از این میان، با راهبرد نمونه گیری هدفمند ۵۰ دانشجو شامل ۲۵ دانشجوی کارشناسی ارشد و ۲۵ دانشجوی دکتری، انتخاب شدند و با بکارگیری مصاحبه نیمه ساختاریافته اطلاعات گردآوری شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، خوشه اصلی آسیب های اجرایی خوابگاه ها در قالب سه درون مایه بافتاری، مدیریتی و سیاستی دسته بندی شد. خوشه اصلی آسیب های روحی، اخلاقی و جسمی، در قالب درون مایه های حقوقی، رفتاری، ارزشی، سبک زندگی، برنامه غذایی، ذهنی و هویتی طبقه بندی شدند. خوشه اصلی علل روی آوردن دانشجویان به اعتیاد مواد مخدر و اینترنت، در پنج دورن مایه خصوصی، اجتماعی، زیستی، محیطی و فرازیستی، گروه بندی شدند. همچنین، خوشه اصلی علل افت انگیزه دانشجویان در خوابگاه در قالب سه درون مایه نظام دانشگاهی، حکمرانی و فردی جای گذاری شد. در نهایت، خوشه اصلی راهکارهای برون رفت و حل مشکلات زندگی خوابگاهی در قالب سه درون مایه خدمات تخصصی و مشاوره ای، دانشگاهی و فرادانشگاهی جمع بندی شد. برای پایایی بخشی به یافته ها از دو راهبرد تکنیک کنترل اعضا و بازبینی توسط همکار استفاده شد.