اثر تمرین تناوبی با شدت بالا بر بیان ژن ائوتاکسین بافت چربی احشایی و مقاومت به انسولین به دنبال سندرم متابولیک در موش های صحرایی

زمینه و هدف: ائوتاکسین یک آدیپوکاین پیش التهابی مترشحه از بافت چربی است که نقش مهمی در تنظیم عملکرد بافت چربی بازی می کند. این مطالعه به منظور تعیین اثر تمرین تناوبی با شدت بالا (High-intensity interval training: HIIT) بر بیان ژن ائوتاکسین بافت چربی احشایی و مقاومت به انسولین به دنبال سندرم متابولیک در موش های صحرایی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (وزن ۲۰±۱۸۰ گرم) انتخاب و پس از ۱۲ هفته رژیم غذایی پرچرب و ایجاد مدل سندرم متابولیک به طور تصادفی در چهار گروه کنترل، سندرم متابولیک، تمرین تناوبی با شدت بالا و سندرم متابولیک توام با HIIT قرار گرفتند. برنامه تمرین تناوبی شامل ۵ تا ۱۰تناوب یک دقیقه ای دویدن شدید بر روی تردمیل با شدت ۸۰ تا ۹۵درصد حداکثر سرعت و در تناوب های آهسته با سرعت ۵۵ درصد حداکثر سرعت به مدت ۸ هفته اجرا گردید. حیوانات گروه تغذیه با رژیم پرچرب به مدت ۱۲ هفته تحت رژیم خاص (۳۰ تا ۴۰درصد چربی) قرار گرفتند. سندرم متابولیک با تعیین مقاومت به انسولین با استفاده از مدل هموستاز (HOMA-IR) تعیین شد. یافته ها: بیان ژن آئوتاکسین و مقاومت به انسولین در گروه سندرم متابولیک نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بیشتر بود (P<۰.۰۵). بیان ژن آئوتاکسین و مقاومت به انسولین در گروه HIIT و گروه سندرم متابولیک توام با HIIT نسبت به گروه سندرم متابولیک به طور معنی داری کمتر بود (P<۰.۰۵). همچنین بیان ژن آئوتاکسین و مقاومت به انسولین در گروه HIIT نسبت به گروه سندرم متابولیک توام با HIIT به طور معنی داری کمتر بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین تناوبی با شدت بالا می تواند عاملی مهم برای تنظیم منفی ائوتاکسین و مقاومت به انسولین در سندرم متابولیک باشد.