ارزیابی مولکولی اشریشیاکلی انتروهموراژیک عامل طغیان های ناشی از بیماری های منتقله از غذا

زمینه و هدف: شایع ترین سویه اشریشیاکلی انتروهموراژیک، سروتیپ O۱۵۷:H۷ است که از مهم ترین پاتوژن های روده ای محسوب شده و عوارضی مانند کولیت هموراژیک، سندرم اورمی همولیتیک و نارسایی حاد کلیوی را ایجاد می کنند. این مطالعه به منظور ارزیابی اشریشیاکلی انتروهموراژیک ایجاد کننده طغیان های ناشی از بیماری های منتقله از غذا به روش مولکولی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی ۱۸۹ نمونه اسهال از ۵۰ طغیان ارسال شده از مراکز بهداشتی درمانی برخی شهرستان های ایران طی فروردین لغایت شهریور ۱۳۹۷ انجام شد. همه جدایه های مشکوک از نظر تست های بیوشیمیایی مورد آزمایش قرار گرفتند. هویت جدایه ها به روش مولکولی PCR تایید گردید و با آزمون های حساسیت ضدمیکروبی ارزیابی شدند. یافته ها: از ۱۸۹ نمونه سوآپ مدفوع مورد مطالعه، ۹۸ جدایه اشریشیاکلی بر اساس تست های فنوتیپی جداسازی گردید. بیشترین میزان طغیان در فصل تابستان رخ داده بود و میزان فراوانی پاتوتایپ اشریشیاکلی انتروهموراژیک ۲۴ جدایه (۲۴.۵%) بود که ۴ درصد آن non O۱۵۷H۷ تعیین شد. بیشترین مبتلایان بین سنین ۱ تا ۱۲ ساله بودند و بیشترین میزان مقاومت به آنتی بیوتیک های کوتریموکسازول و کلرامفنیکل به ترتیب با فراوانی ۸۰ درصد و ۷۹ درصد مشاهده گردید. نتیجه گیری: در این مطالعه بر اساس مقایسه با مطالعات قبلی افزایش اشریشیاکلی انتروهموراژیک و همچنین افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های خانواده کلرامفنیکل و کوتریموکسازول و کارباپنم ها مشاهده شد. افزایش مقاومت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم و مروپنم درمان سویه های مقاوم به بتالاکتامازها را با مشکل مواجه می کند.