زمینه و هدف: میزان مرگ و میر پری ناتال یکی از شاخص های اساسی در ارزیابی سلامت جامعه و سیستم های مراقبتی و بهداشتی به شمار می رود. این مطالعه به منظور تعیین میزان
مرگ پری ناتال در یک مرکز ارجاعی سطح سه مراقبت مادر و
نوزاد وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بابل انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی و سرشماری روی ۱۹۲۳۴ تولد (۹۷۵۱ پسر و ۹۴۸۳ دختر) از هفته ۲۲ بارداری تا ۲۹ روز بعد از تولد در بیمارستان آیت اله روحانی بابل طی سال های ۹۶-۱۳۹۰ انجام شد. اطلاعاتی شامل علت مرگ نوزادی، سن مادر، نوع زایمان، نوع ناهنجاری، بیماری زمینه ای مادر، شرایط مرتبط با بارداری مادر و بیماری های همراه نوزادان فوت شده از فرم وزارت بهداشت مربوط به
مرگ پری ناتال جمع آوری شدند. سپس هر یک از شاخص ها در هر ۱۰۰۰ تولد زنده محاسبه گردید.
یافته ها: شاخص
مرگ پری ناتال ۲۹.۰۱ به ازای هزار تولد زنده و در نوزادان پسر و دختر به ترتیب ۱۶.۱۷ و ۱۲.۸۴ در هزار تولد زنده محاسبه شد. سهم
زایمان واژینال ۹.۶۷ و سزارین ۱۹.۳۴ تعیین شد. از تعداد کل ۵۵۸ مورد
مرگ پری ناتال ۵۹.۹ درصد مرگ ها به دلیل مرگ داخل رحمی با شاخص ۱۷.۳۷ ، ۴۰.۱ درصد مرگ ها به دلیل مرگ نوزادی با شاخص ۱۱.۶۳ بودند. بیشتر موارد مرگ نوزادی (۷۴درصد) طی ۲۴ ساعت اول تولد رخ داده بود و از لحاظ سن حاملگی ۸۶.۰۲ درصد کمتر از ۳۷ هفته بارداری با شاخص ۲۴.۹۵ و وزن تولد پایین ۸۳.۸ درصد با شاخص ۲۴.۳۱ بودند. بیماری زمینه ای در مادران در ۲۵.۶ درصد و شرایط مرتبط با بارداری در ۷۴.۴ درصد موارد یافت شد. زجر جنینی در ۱۴.۴ درصد با شاخص ۴.۲۰ بیشترین بیماری همراه
نوزاد هنگام مرگ یا مسبب مرگ در نوزادان نارس تعیین شد. اختلالات مشخص با منشا دوران پیرامون تولد، ناهنجاری های بدو تولد و کروموزومی و حوادث و سوانح به ترتیب ۱۰.۰۹ ، ۴.۰۶ و ۰.۵۸ در هر هزار تولد زنده از سایر علل
مرگ پری ناتال بودند.
نتیجه گیری: تولد نوزادان نارس و کم وزن از مهم ترین و بیشترین عوامل مرگ های پری ناتال تعیین شد که علل عمده آن، شرایط مرتبط با بارداری و سپس بیماری زمینه ای مادر است. لذا تاکید بر مراقبت های کافی دوره پره ناتال، شناسایی و پیگیری مادران با بیماری های زمینه ای می توانند در کاهش مرگ های پری ناتال موثر باشند.