اثر مصرف خوراکی پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پاراکازیی بر موش های صحرایی نر: مدل حیوانی بیماری پارکینسون

زمینه و هدف: بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی است که به علت از بین رفتن نورون های دوپامینرژیک در بخش متراکم جسم سیاه ایجاد می شود. مهم ترین علایم این بیماری شامل کندی حرکت، عدم حرکت، لرزش و عدم تعادل است. این مطالعه به منظور تعیین اثر مصرف خوراکی پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پاراکازیی بر موش های صحرایی نر در مدل حیوانی بیماری پارکینسون انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی از ۴۸ راس موش صحرایی نر در ۶ گروه استفاده شد. برای ایجاد مدل حیوانی بیماری پارکینسون، بخش متراکم جسم سیاه در حیوانات با تزریق ۶هیدروکسی دوپامین (۶-OHDA) (۰.۵ میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش) به طور یک طرفه توسط دستگاه استریوتاکس تخریب شد. پس از ۳ هفته ریکاوری موش ها به منظور ارزیابی میزان تخریب، موش های صحرایی به صورت درون صفاقی آپومورفین دریافت کردند. تست چرخشی آپومورفین به منظور سنجش پارکینسون انجام گردید. در آزمایش اول موش های صحرایی به صورت تصادفی به دو گروه Sham و گروه پارکینسونی شده (آسیب دیده) تقسیم شدند. گروه Sham فقط آب و غذا و گروه آسیب دیده ۶ هیدروکسی دوپامین دریافت کردند. در آزمایش دوم موش های صحرایی به ۴ گروه ۸ تایی تقسیم شدند، هر ۴ گروه تحت تاثیر ۶-هیدروکسی دوپامین قرار گرفتند و ۲۱ روز بعد تحت آزمایش سنجش آپومورفین قرار گرفتند و نتایج ثبت گردید. سپس به مدت ۲۸ روز گروه اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و تحت تیمار قرار نگرفت. گروه دوم سالین، گروه سوم شیر و گروه چهارم شیر به همراه پروبیوتیک به صورت گاواژ دریافت کردند. در انتهای روز ۲۸ دوباره هر گروه تحت آزمون چرخش آپومورفین قرار گرفتند و میزان چرخش ها ثبت شدند. یافته ها: آزمون های رفتاری به ترتیب در گروه های سالین، شیر، شیر + پروبیوتیک نشان داد که گروه دریافت کننده شیر همراه پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پاراکائی به صورت معنی داری چرخش آپومورفین کمتری نسبت به گروه دریافت کننده سالین داشتند (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: به نظر می رسد که پروبیوتیک لاکتوباسیلوس پاراکازیی منجر به بهبود بیماری پارکینسون می شود.