توزیع فراوانی کیست های اکتسابی کلیه و عوامل مرتبط با آن در بیماران همودیالیزی شهر گرگان (۹۶-۱۳۹۵)

زمینه و هدف: معمولا کیست های اکتسابی کلیه در بیمارانی که تحت همودیالیز طولانی مدت قرار می گیرند؛ مشاهده می شود. رشد پیشرونده این کیست ها در بیماران بدون علامت هم دیده شده که می توانند سبب بروز عوارضی همچون خونریزی های رتروپریتونئال، اریتروسیتوز، عفونت کیست ها و رنال سل کارسینوما با متاستازهای دوردست شوند. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی کیست های اکتسابی کلیه و عوامل مرتبط با آن در بیماران همودیالیزی شهر گرگان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی به روش سرشماری روی ۱۲۳ بیمار (۶۳ مرد و ۶۰ زن) با میانگین سنی ۱۳.۲۳±۵۵.۸۹ سال همودیالیزی بخش دیالیز در شهر گرگان طی سال های ۱۳۹۵ لغایت ۱۳۹۶ انجام شد. افراد مبتلا به کلیه پلی کیستیک اتوزومال، کلیه اسفنجی مدولاری و کلیه کیستیک مدولاری وارد مطالعه نشدند. بررسی کیست های کلیه با استفاده از روش سونوگرافی انجام شد. یافته ها: از کل افراد مورد مطالعه، ۵۵ نفر (۴۴.۷%) دارای کیست کلیه بودند. در ۴۳ بیمار (۵۱.۸%) غیرمبتلا به دیابت و ۱۲ بیمار (۳۰%) مبتلا به دیابت کیست کلیه دیده شد (P<۰.۰۵). میانگین سابقه همودیالیز در بیماران دارای کیست کلیه ۲۲.۷۵±۲۹.۰۹ ماه و در بیماران فاقد کیست ۱۴.۷۵±۱۱.۲۲ ماه تعیین شد (P<۰.۰۵). در ۴۴ بیمار با سابقه دیالیز ۳ بار در هفته و ۱۱ بیمار با سابقه دیالیز ۲بار در هفته، کیست کلیه دیده شد و بین ابتلا به کیست کلیه و تعداد بیشتر دفعات دیالیز در هفته ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (P<۰.۰۵). میانگین کفایت دیالیز در بیماران دارای کیست کلیه ۰.۱۹±۱.۴۰ KT/V و در بیماران بدون کیست کلیه ۰.۲۲±۱.۳۲ KT/V تعیین شد و بالاتر بودن میزان کفایت دیالیز با فراوانی بیشتر کیست کلیه از نظر آماری معنی دار بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: کیست های کلیه در بیماران با سابقه بیشتر همودیالیز، تعداد بیشتر دفعات دیالیز در هفته، بالاتر بودن کفایت دیالیز و نیز در بیماران با عدم ابتلا به دیابت، شیوع بالاتری نشان داد.