میزان بقاء سرطان معده در استان گلستان (۸۸-۱۳۸۶): یک مطالعه اپیدمیولوژیک

زمینه و هدف: با توجه به شیوع بالای سرطان معده، توجه به علایم بالینی می تواند به کشف سریع تر این بیماری کمک نماید. این مطالعه به منظور تعیین یافته های اپیدمیولوژیکی سرطان معده در استان گلستان انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه کوهورت گذشته نگر روی ۱۳۱ بیمار (۱۰۲ مرد و ۲۹ زن) مبتلا به سرطان معده (از نوع آدنوکارسینوما) تشخیص داده شده بین سال های ۱۳۸۶ لغایت ۱۳۸۸ انجام شد. اطلاعات مورد نیاز شامل سن، جنس، شغل، محل سکونت، تحصیلات، قومیت، ملیت، علامت اولیه، نوع درمان، عادات غذایی و طول عمر آنان با استفاده از اطلاعات موجود در پرونده و مصاحبه حضوری و تلفنی تکمیل گردید. پس از وارد کردن اطلاعات برای میزان بقاء از روش کاپلان مایر استفاده شد و میزان بقاء یک ساله، سه ساله و پنج ساله صرف نظر از نوع پاتولوژی و شیوه درمان تعیین گردید. یافته ها: ۳۸ بیمار (۲۹.۵%) سابقه فامیلی سرطان داشتند که از این میان ۲۵ بیمار سابقه فامیلی سرطان معده داشتند. اولین علامت بیماران در ۳۱.۳% موارد درد شکم بود. زمان بروز اولین علامت تا تشخیص بیماری بین یک ماه تا ۱۴۴ ماه طول کشیده بود. اولین اقدام درمانی برای ۴۸ بیمار (۳۷.۴%) جراحی و برای ۳۷ بیمار (۲۸.۲%) شیمی درمانی و رادیوتراپی بود. احتمال بقاء یک ساله، سه ساله و پنج ساله به ترتیب ۳۷.۴% ، ۱۳% و ۶.۱% تعیین گردید. میزان بقاء با نوع درمان ارتباط آماری معنی داری نشان داد (P<۰.۰۵). به طوری که بیماران تحت عمل جراحی، طول عمر بالاتری داشتند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزان بقاء در بیماران مبتلا به سرطان معده که تحت عمل جراحی قرار گرفتند؛ بیشتر بود.