رابطه خوشبینی و شوخطبعی با تاب آوری زنان پرستار شاغل در بیمارستان های شهر اصفهان

زمینه و هدف: پرستاری یکی از مشاغل تنش زا است و یکی از سندرم های رایج ناشی از تنش در بین پرستاران تاب آوری پایین است. بالا بردن ظرفیت تاب آوری یکی از عوامل موثر در برخورد با تنش ها است. این مطالعه به منظور تعیین رابطه خوشبینی و شوخطبعی با تاب آوری زنان پرستار بیمارستانهای شهر اصفهان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی – تحلیلی روی ۲۳۰ زن پرستار شاغل در بخش های عمومی بیمارستان های شهر اصفهان طی سال ۱۳۹۵ انجام شد. ابتدا از میان بیمارستان ها، به شیوه نمونه گیری خوشه ای سه بیمارستان انتخاب شد. تعداد پرستاران بخش های درمانی مختلف در این بیمارستان ها ۶۰۰ نفر بود و در نهایت با استفاده از جدول برآورد حجم نمونه کرجسی و مورگان سال ۱۹۷۰، تعداد ۲۳۵ نفر به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شوخ طبعی لفکورت و مارتین (Sense of Humor Questionnaire: SHQ)، پرسشنامه خوش بینی جهت گیری زندگی کارور و شیرر (Life Orientation Test-Revis: LOT-R) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (The Connor-Davidson Resilience Scale: CD-RISC) استفاده شد. یافته ها: بین خوش بینی و تاب آوری رابطه آماری معنی دار و منفی وجود داشت (P<۰.۰۵). همچنین بین شوخ طبعی و تاب آوری رابطه معنی دار و مثبت یافت شد (P<۰.۰۵). علی رغم این که تمامی زیرمولفه های شوخ طبعی قادر به پیش بینی تاب آوری است. خنده از سایر زیرمولفه های دیگر بیشترین اثر را بر تاب آوری داشت. نتیجه گیری:  خوش بینی سبب کاهش تاب آوری و شوخ طبعی باعث افزایش تاب آوری زنان پرستار شاغل در بیمارستان می گردد.