ارزیابی قدرت مفصل شانه افراد با گیر افتادگی تحت آخرومی مفصل شانه

زمینه و هدف: مدیریت پیشگیری از گیرافتادگی تحت آخرومی شانه (sub-acromial shoulder impingement: SSI) شامل تمرینات تقویتی عمومی، به خصوص برای چرخاننده های داخلی و خارجی شانه است. با این حال شواهدی بر تفاوت قدرت این گروه عضلات در افراد دارای گیرافتادگی تحت آخرومی شانه با نمونه های سالم وجود ندارد. این مطالعه به منظور ارزیابی قدرت مفصل شانه افراد با گیر افتادگی تحت آخرومی شانه در مقایسه با افراد سالم انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد – شاهدی روی ۲۴ نفر از دانشجویان دارای علایم گیرافتادگی تحت آخرومی شانه (گروه مورد) و ۲۴ نفر از دانشجویان سالم (گروه شاهد) که از لحاظ سن، جنس، دست برتر و سطح فعالیت بدنی همسان بودند؛ انجام شد. گروه ها تست حداکثر گشتاور ایزوکینتیکی را طی دو حرکت چرخش داخلی و خارجی شانه انجام دادند. در گروه مورد ۱۸ شانه برتر و ۶ شانه غیربرتر با علایم وجود داشت. حرکات چرخش داخلی و خارجی مفصل شانه جداگانه و به صورت انقباض درونگرا و برونگرا در دو سرعت ۶۰ و ۱۲۰ درجه بر ثانیه ارزیابی شد. حداکثر گشتاور، حداکثر گشتاور نسبی و نسبت های قدرت در بین دو گروه مقایسه گردید. یافته ها: تفاوت قدرت بین دو گروه زمانی با گیرافتادگی تحت آخرومی دست برتر، از نظر آماری معنی دار بود (P<۰.۰۵). مقادیر حداکثر گشتاور چرخش خارجی شانه با انقباض برونگرا (۲۲.۲۰±۷.۰۱) و درونگرا (۱۱.۳۶±۳.۳۶) در سرعت ۱۲۰ درجه بر ثانیه، حداکثر گشتاور چرخش خارجی شانه با انقباض برونگرا (۲۰.۵۳±۶.۱۵) در سرعت ۶۰ درجه بر ثانیه، حداکثر گشتاور چرخش داخلی شانه با انقباض برونگرا در سرعت های ۶۰ درجه بر ثانیه (۴۳.۱۳±۱۲.۹۸) و ۱۲۰ درجه بر ثانیه (۴۰.۳۳±۹.۲۴) گروه مورد با علایم شانه برتر در مقایسه با شانه برتر گروه کنترل به طور معنی داری کمتر بود (P<۰.۰۵). نتیجه گیری: احتمالا تغییر در حداکثر گشتاور چرخش داخلی و خارجی شانه در افراد با SSI به دست برتر مرتبط است که دلالت بر روش های تقویتی دارد. لذا نیاز است که متخصصان تمرین درمانی در طراحی تمرینات برای افراد داری SSI از تمرینات برونگرای ایزوکینتیکی برای چرخاننده های داخلی و خارجی شانه بهره ببرند.