بی اختیاری ادرار ناشی از تجویز ترازودون در دوره یائسگی: گزارش یک مورد

ترازودون یک مهار کننده ضعیف بازجذب سروتونین و آنتاگونیست قوی گیرنده های سروتونینی ۵HT۲A و ۵HT۲C است. بی اختیاری ادرار ناشی از داروهای ضدافسردگی عارضه نادری است. عوارض جانبی ناشی از داروهای ضدافسردگی می تواند به تاخیر در بهبودی و در نهایت عدم کمپلیانس بیماران منجر شود. بیمار خانم ۶۳ ساله یائسه و متاهل بود که سابقه افتادگی مثانه و مصرف داروهای کوئیتیاپین و پروپرانولول را از قبل داشت؛ اما سابقه هیچ نوع بیماری جسمی، مصرف مواد و بی اختیاری ادرار را قبل از تجویز دارو نداشت. بیمار به علت افسردگی، اضطراب و بی خوابی با تجویز روانپزشک شروع به مصرف قرص ترازودون به میزان ۵۰ میلی گرم شبانه نمود. پس از آن به صورت ناگهانی دچار بی اختیاری ادرار گردید و به علت عدم قطع شدن عارضه، مجبور به قطع دارو گردید. پس از قطع دارو عارضه برطرف گردید. پس از قطع بی اختیاری ادراری بیمار و بهبودی کامل، مجددا داروی ترازودون با همان دوز ۵۰ میلی گرم برای خواب شروع شد و بلافاصله پس از تجویز دارو بیمار مجددا دچار بی اختیاری ادراری گردید. در نتیجه این دارو را بایستی یک عامل مهم ایجاد کننده بی اختیاری ادرار در نظر گرفت و با احتیاط اقدام به تجویز آن نمود.