فراوانی بتالاکتامازهای وسیع الطیف در ایزوله های بالینی متعلق به خانواده انتروباکتریاسه

زمینه و هدف : یکی از مکانیسم های مهم مقاومت در مقابل آنتی بیوتیک های بتالاکتام در خانواده انتروباکتریاسه، تولید بتالاکتامازهای وسیع الطیف است. این مطالعه به منظور تعیین فراوانی بتالاکتامازهای وسیع الطیف در ایزوله های بالینی متعلق به خانواده انتروباکتریاسه با استفاده از روش فنوتیپی دیسک ترکیبی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی انجام گردید. روش بررسی : در این مطالعه توصیفی تعداد ۲۴۰ ایزوله جداسازی شده متعلق به خانواده انتروباکتریاسه از نمونه های بالینی مختلف بیمارستان های شهر خرم آباد از فروردین لغایت تیرماه ۱۳۹۳ به وسیله تست های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت شدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی در ایزوله ها به وسیله روش دیسک دیفیوژن تعیین گردید. ایزوله های تولید کننده آنزیم های بتالاکتامازی وسیع الطیف به وسیله روش دیسک ترکیبی شناسایی شدند. یافته ها : از ۲۴۰ ایزوله مورد مطالعه به ترتیب بیشترین فراوانی متعلق به اشریشیاکلی (۷۶%)، کلبسیلا پنومونیه (۱۶.۲%)، سیتروباکتر فروندی (۵.۴%)، پروتئوس میرابیلیس (۱.۶%)، و انتروباکتر (۰.۸۳%) بود. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله های مختلف مربوط به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین (۸۸%) و سفوتاکسیم (۴۳%) بود. در حالی که کمترین مقاومت آنتی بیوتیکی ایزوله ها مربوط به آنتی بیوتیک آمیکاسین (۲.۵%) تعیین شد. از ۲۴۰ ایزوله انتروباکتریاسه، ۱۴۱ ایزوله (۵۹%) مولد بتالاکتامازهای وسیع الطیف بودند. نتیجه گیری : آنزیم بتالاکتامازهای وسیع الطیف و مقاومت آنتی بیوتیکی نسبت به آنتی بیوتیک های بتالاکتام وسیع الطیف در میان ایزوله های انتروباکتریاسه جدا شده از نمونه های بالینی فراوانی بالایی داشت.