اثر ۱۲ هفته تمرین مقاومتی بر سطح سرمی رزیستین و شاخص های مقاومت انسولینی مردان لاغر غیرفعال

زمینه و هدف : یافته های اندکی در زمینه اثر تمرین ورزشی بر سطح رزیستین و شاخص های جدید مقاومت انسولینی در افراد لاغر غیرفعال در دسترس است. این مطالعه به منظور تعیین اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر سطح سرمی رزیستین و شاخص های مقاومت انسولینی در مردان لاغر غیرفعال انجام شد. روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی ۱۹ مرد لاغر غیرفعال به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی (۹ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل دوازده هفته تمرین با وزنه، ۳ جلسه تمرین در هفته و هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه بود. ویژگی های عمومی آزمودنی ها، غلظت رزیستین سرم و شاخص های آدیپونکتین-رزیستین AR، مدل ارزیابی هومئوستاز-آدیپونکتین (HOMA-AD) و مقاومت انسولینی (IRAR) قبل و پس از دوره تمرین اندازه گیری شد. یافته ها : مقادیر HOMA-AD و IRAR در گروه تمرین مقاومتی در مقایسه با گروه کنترل کاهش یافت (P<۰.۰۵)؛ اما غلظت رزیستین و AR کاهش آماری معنی داری نشان نداد. میانگین های اختلاف پیش آزمون - پس آزمون HOMA-AD و IRAR بین گروه های تمرین مقاومتی و کنترل کاهش آماری معنی داری مشاهده شد (P<۰.۰۵)؛ اما در مورد غلظت رزیستین سرم و AR تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. هیچ کدام از این شاخص ها در گروه کنترل تغییر آماری معنی داری نیافت. نتیجه گیری : اجرای تمرین مقاومتی در مردان لاغر غیرفعال با بهبود مقاومت انسولینی (کاهش شاخص های HOMA-AD و IRAR) همراه است؛ اما تغییری در سطح رزیستین مردان لاغر غیرفعال ایجاد نکرد.