اثر بتامتازون در بارداری پره ترم تاخیری بر نارسایی تنفسی نوزاد

زمینه و هدف : نارسایی تنفسی یکی از مهم ترین مشکلات ریوی نوزادان نارس است. هرچند مطالعات مختلفی اثربخشی کورتیکواستروئید در سنین بارداری کمتر از ۳۴ هفته را نشان داده اند؛ ولی اثر این مداخلات در بارداری های بالاتر از هفته ۳۴، هنوز مورد بحث است. این مطالعه به منظور تعیین اثر بتامتازون تزریقی طی هفته های ۳۴ الی ۳۶ بارداری در پیشگیری از نارسایی تنفسی نوزادان متولد شده انجام شد. روش بررسی : در این کارآزمایی بالینی دو سوکور ۱۴۰ زن در معرض خطر زایمان پره ترم با سن بارداری ۳۴ الی ۳۶ هفته در دو گروه ۷۰ نفری مداخله (دریافت کننده بتامتازون ۱۲ میلی گرم در دو دوز عضلانی با فاصله ۱۲ ساعت) و گروه کنترل (دریافت کننده نرمال سالین) قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز شامل جنس و وزن نوزاد، ابتلا به سندرم زجر تنفسی، نیاز به بستری نوزادان در بخش مراقبت های ویژه و نیاز به حمایت تنفسی جمع آوری گردید. یافته ها : تفاوت معنی داری در وزن و جنس نوزادان دو گروه مشاهده نشد. سندرم زجر تنفسی در ۹ نوزاد (۱۲.۵%) گروه مداخله و ۱۶ نوزاد (۲۲ درصد) گروه کنترل مشاهده شد که اختلاف آماری معنی داری نداشتند. همچنین از نظر نیاز به حمایت تنفسی و بستری در بخش NICU دو گروه مورد مطالعه با هم اختلاف آماری معنی داری نداشتند. نتیجه گیری : تزریق بتامتازون به مقدار ۱۲ میلی گرم در ۲ دوز به فاصله ۱۲ ساعت در هفته های ۳۴ الی ۳۶ بارداری اثری بر جلوگیری از بروز نارسایی تنفسی در نوزادان پره ترم نداشت.