فراوانی علایم بالینی سندرم پیش از قاعدگی و سندرم ملال پیش از قاعدگی دانشجویان رشته پزشکی (۱۳۸۹)

زمینه و هدف : باتوجه به فراوانی بالای سندرم پیش از قاعدگی و سندرم ملال پیش از قاعدگی و اثرات آن بر فعالیت ها و رفتارهای خانوادگی، تحصیلی و شغلی؛ این مطالعه به منظور تعیین فراوانی علایم بالینی سندرم پیش از قاعدگی (PMS) و سندرم ملال پیش از قاعدگی (PMDD) در دانشجویان رشته پزشکی انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی - تحلیلی روی ۱۶۲ دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در سال ۱۳۸۹ انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه طراحی شده براساس کرایتریای انجمن متخصصین زنان و مامایی آمریکا برای تشخیص سندرم پیش از قاعدگی و کرایتریای راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی برای تشخیص سندرم ملال پیش از قاعدگی استفاده شد. یافته ها : میانگین سنی دانشجویان ۲.۵±۲۲.۲ سال و سن منارک ۱.۲±۱۳.۳ سال بود. ۱۷ نفر (۱۰.۵%) متاهل و ۱۴۵ نفر (۸۹.۵%) مجرد بودند. ۹۳ نفر (۵۷.۴%) مبتلا به PMS و ۳۷ نفر (۲۲.۸%) مبتلا به PMDD بودند. شایع ترین علامت جسمی و خلقی به ترتیب شامل احساس نفخ و افزایش وزن (۴۵.۷%) و احساس کاهش انرژی خفیف و خستگی پذیری سریع (۵۷.۴%) بود. احساس خفگی و تنگی نفس (۸%) از علایم جسمی و کاهش شدید خواب (۱.۲%) از علایم خلقی کمترین فراوانی را نشان دادند. ارتباط آماری معنی داری بین شیوع PMDD با سن و سن منارک یافت شد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : سندرم پیش از قاعدگی در دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان از شیوع بالایی برخوردار است.