اثر حذف آلرژن غذایی بر علایم بیماری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

زمینه و هدف : سندرم روده تحریک پذیر یکی از شایع ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش است که با علایم درد یا احساس ناراحتی در شکم به همراه اختلال در دفع (تواتر دفع یا قوام مدفوع) تظاهر پیدا می کند. اگرچه علت دقیق و اصلی این بیماری هنوز مشخص نشده؛ ولی عواملی از قبیل عوامل روحی- روانی و آلرژی به برخی مواد غذایی مطرح هستند. این مطالعه به منظور تعیین اثر حذف آلرژن غذایی بر علایم بیماری و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر انجام شد. روش بررسی : این مطالعه توصیفی – تحلیلی روی ۱۰۰ بیمار (۶۶ زن و ۳۴ مرد) مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر ارجاع شده به کلینیک گوارش مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز در سال ۱۳۹۰ انجام شد. آلرژی غذایی و نوع آن بررسی و اثر قطع آلرژن به مدت یک ماه روی کیفیت زندگی بیماران، شدت درد و علایم بیماری بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۶ ، student’s t-test، Chi-Square و Fisher’s exat test تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : بیماران در محدوده سنی ۴۳-۱۵ سالگی قرار داشتند. آنتی بادی اختصاصی علیه ماده غذایی آلرژن در ۳۱ نفر (۳۱ درصد) مثبت بود و بیشترین آلرژی غذایی به بادام زمینی در ۵ بیمار (۱۶.۱%) مشاهده شد. میانگین طول مدت بیماری در بیماران با آلرژی غذایی ۲.۶±۴.۵ سال و در گروه بدون آلرژی ۲.۹±۳.۵ سال بود که تفاوت آن از لحاظ آماری معنی دار نبود. تغییرات مربوط به کیفیت زندگی بیماران با آلرژی بعد از یک ماه پرهیز از غذای آلرژن از نظر آماری معنی دار بود (P<۰.۰۵)؛ ولی تغییرات مربوط به علایم بیماری از قبیل شدت دفع بلغم و گاز معنی دار نبود. نتیجه گیری : با توجه به فراوانی نسبتا بالای آلرژی غذایی در سندرم روده تحریک پذیر و وجود تفاوت معنی دار از نظر تغییرات کیفیت زندگی و شدت درد شکمی بعد از یک ماه پرهیز از عامل آلرژن به نظر می رسد که انجام تست آلرژی غذایی در همه مبتلایان مفید باشد.