زمینه و هدف : در
ایسکمی مغزی، کاهش میزان متابولیت های مغزی در اثر کاهش جریان خون به کاهش ذخیره اکسیژن و در نتیجه مرگ بافت مغزی یا سکته مغزی منجر می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر
TGF-α بر سلول های عصبی بنیادی شکنج دندانه ای و سلول های پیرامیدال ناحیه CA۱
هیپوکامپ براساس مطالعات ایمونوهیستوشیمی و رفتاری در مدل تجربی
ایسکمی –
ریپرفیوژن مغزی در موش صحرایی نر انجام شد. روش بررسی : این مطالعه تجربی روی ۴۲ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن ۲۵۰-۳۰۰ gr در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. موش ها به صورت تصادفی در گروه های کنترل (تعداد:۷)، شم (تعداد:۷)،
ایسکمی (تعداد:۱۴) و درمان (تعداد:۱۴) قرار گرفتند. برای گروه کنترل مداخله ای صورت نگرفت. گروه شم فقط تحت استرس جراحی قرار گرفت. گروه
ایسکمی (n=۱۴) به دو زیرگروه تقسیم شد. ۷ سر موش تحت القاء
ایسکمی با انسداد شریان های کاروتید مشترک به مدت ۳۰ دقیقه قرار گرفتند و ۷روز بعد به روش استریوتاکسی ۵ میکرولیتر PBS به داخل بطن راست تزریق شد و در روز ۱۲ ازنظر بیان Nestin بررسی شدند. ۷ سر موش باقیمانده پس از القاء
ایسکمی و دریافت PBS دوماه بعد از نظر
حافظه فضایی بررسی شدند. گروه درمان (n=۱۴) به دو زیرگروه تقسیم شد. ۷ سر موش تحت القاء
ایسکمی قرار گرفتند و ۷روز بعد ۵۰ نانوگرم
TGF-α حل شده در ۵میکروگرم PBS به روش استریوتاکسی به داخل بطن راست تزریق شد. سپس در روز دوازدهم از نظر بیان Nestin بررسی شدند. ۷ سر موش باقیمانده پس از القاء
ایسکمی و دریافت
TGF-α دوماه بعد از نظر
حافظه فضایی بررسی شدند. سپس از هر گروه نیمی از موش ها (۵ سر) در روز ۱۲ و نیمی دیگر (۵ سر) در روز ۷۲ بعد از فیکساسیون با روش پرفیوژن داخل قلبی از نظر بافتی با روش ایمونوهیستوشیمی و رنگ آمیزی نیسل بررسی شدند. برای بررسی
حافظه فضایی از روش morris water maze استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۶ و آزمون ANOVA تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : تجویز
TGF-α به دنبال
ایسکمی -
ریپرفیوژن موجب افزایش بیان سلول های عصبی در شکنج دندانه ای شد و اختلاف معنی داری در تعداد نورون های پیرامیدال ناحیه CA۱
هیپوکامپ موش ها در گروه های
ایسکمی و درمان مشاهده گردید (P<۰.۰۵). همچنین در آزمون ماز آبی اختلاف معنی داری در شاخص
حافظه فضایی در دو گروه
ایسکمی و درمان مشاهده شد (P<۰.۰۵). نتیجه گیری : این مطالعه نشان داد که استفاده از
TGF-α باعث کاهش آسیب های ناشی از
ایسکمی ریپرفیوژن به صورت افزایش تعداد نورون های پیرامیدال، بیان Nestin و بهبود حافظه می گردد.